این مقاله آماده پرینت می باشد.

 

این مقاله قابل ویرایش است.

 

دید سه بعدی

 

تاریخچه نمایش سه بعدی

 

در سال 1838 “sir Charles wheatstone”  برای اولین بار “mirror stereoscope “را ابداع کرد، پس از آن در سال 1844 یک آلمانی تکنیک عکاسی stereoscopic  (سه بعدی نما) را به کار برد و یک اسکاتلندی یک نظاره گر را ابداع کرد.

 

سرانجام نظاره گر هولمز آمریکایی عمومیت پیدا کرد و در دسترس مردم قرار گرفت .

 

ژوزف دالمدا در سال 1858 روشی جدید برای نمایش سه بعدی ابداع کرد ، او برای این نوع نمایش از فیلتر های رنگی نارنجی و آبی استفاده کرد ،و در واقع برای دیدن از عینک های " نارنجی –آبی " باید استفاده می شد . بعد از آن دستگاه های دیگری نظیر verascope  که شبیه به دوربین بود ،بوجود آمد .

 

اولین فیلم بعد دار اثر Edwin s.porter  و William E.waddell  در 10 ژوئن 1915 در نیورک  به نمایش گذاشته شد .

 

نظاره گر استریوشرکت sawyer’sکهview-masterنامیده می شد در سال 1939 در نمایشگاه نیویورک به نمایش عموم درآمد .در این زمان عینک های Polaroid  برای دیدن فیلم های سه بعدی ساخته شد .

 

بعد از جنگ جهانی دوم سینمای مخصوص برای نمایش سه بعدی در روسیه ساخته شد .

 

در سینمای هالیوود فیلم “the lions of zulu”  در زمستان 1952 در سالن پارامونت به نمایش گذاشته شد ، که جمعیت عظیمی با عینک های پلاریزنت به تماشای این فیلم نشستند .

 

از آن زمان تا حالا پیشرفت های زیادی در صنعت فیلم سه بعدی ایجاد شده است .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

نمایش سه بعدی

 

 

 

فلان فیلم سه بعدی اکران شد ، کنسول بازی سه بعدی در راه است، فلان انیمیشن سه بعدی فروش میلیاردی کرد ویا جام جهانی را سه بعدی ببینید و .... .

 

چند سالی است که جملات زیادی در مورد فناوری های سه بعدی می شنویم ،جملات بالا نمونه هایی از این موارد هستند، که کمابیش در جایی خوانده ایم و یا حداقل به گوشمان رسیده و یا حتی بعضی مواقع هم کنجکاو شده ایم که منظور از سه بعدی چیست و به خود که این چیز جدیدی نیست ،این همه بازی و انیمیشن سه بعدی ،خیلی اوقات هم می رفتیم دنبالش در موردش اطلاعات کسب کنیم اما منبع درست و حسابی در دسترس نبود ، برای همین شروع به نوشتن این مقاله کردم تا بتوانم علاقه مندان به این فناوری رو به رشد را در باره ی نحوه عملکرد این فناوری و سرگذشت آن آگاه کنم .

 

 

 

فناوری سه بعدی که در حدود یک قرن و نیم از تولد آن می گذرد در مسیری رو به جلوگام برمی دارد و در حال حاضر یکی از زمینه های جالب و وسیع برای شرکت های کوچک و بزرگ دنیاست تا از رقیبان خود جلو بزنند .

 

این فناوری که با “3-D”  شناخته می شود(Dحرف اول کلمه Dimensions به معنای ابعاد است) و با سه بعدی که در ذهن ما وجود دارد و با “3D”  شناخته می شود کاملاًمتفاوت است که با خواندن ادامه مطالب متوجه آن می شوید .

 

با پیشرفت هایی که در این زمینه انجام گرفته نمایش سه بعدی به شکل های مختلف صورت می گیرد اما اصول و مبنای همه آنها یکی است ،به این صورت که مغز انسان با تجزیه و تحلیل اطلاعاتی که از دو چشم چپ و راست می گیرد ،عمق را بوجود می آورد .دانشمندان و محققان از همین خصوصیت مغز برای ساختن تصاویر سه بعدی استفاده می کنند .

 

ابتدا عمومی و رایج ترین روش برای سه بعدی دیدن را توضیح می دهم و سپس انواع روش ها را معرفی می کنم .

 

رایج ترین و راحت ترین روش نمایش سه بعدی استفاده از عینک های دو رنگ است که اساس کار آنها فیلتر کرد ن تصاویر برای دو چشم است به این صورت که دو تصویر با فاصله در حدود 3 تا 5 سانتی متر (فاصله دو چشم ) از یک شی یا منظره با دوربین گرفته می شود (تصویر سمت راست و تصویر سمت چپ)، این دو عکس با روش خاصی با هم ترکیب شده و به صورت یک عکس واحد که بسته به نوع آن، که با چه نوع فیلتر رنگی ترکیب شده باشد که معمولاٌ قرمز –آبی است در می آید (در ادامه نحوه ساخت این گونه عکس ها را خواهم گفت).

 

این عکس ها بسته به نوع فیلترآن با عینک های مخصوص، که هرکدام از عدسی های عینک دارای رنگی است که در ترکیب و فیلتر کردن دو عکس استفاده شده قابل مشاهده می باشند.

 

به طور مثال اگر از پشت یک عینک" قرمز- آبی " به یک عکس " قرمز –آبی " نگاه کنیم ،عدسی آبی عکس را فیلتر کرده و قسمت قرمز آن را به چشم راست ارسال می کند و عدسی قرمز عکس را فیلتر کرده و قسمت آبی را به چشم چپ ارسال می کند ، که در واقع با این روش تصویر سمت راست که با رنگ آبی فیلتر شده به چشم سمت راست و به همین ترتیب تصویر سمت چپ که با رنگ قرمزفیلترشده بود به چشم سمت چپ ارسال می شود ، در این حالت مغز دو تصویر از دو زاویه مختلف که از دو چشم گرفته را با هم ترکیب می کند و یک تصویر سه بعدی (طول وعرض وعمق) می سازد مانند آن چه در دیدن عادی رخ می دهد .

 

 

 

 

 

 

 

انواع روش های نمایش سه بعدی

 

1- تصاویر برجسته و یا استفاده از همان عینک های دو رنگ که در مورد آن توضیح داده شد اما به جز استفاده از فیلتر "آبی –قرمز" که رایج تر است ،از فیلترهای رنگی دیگری نظیر" سبز –قرمز" استفاده می شود .

 

 برخلاف سادگی این نوع نمایش ، تقریباٌ می توان گفت که روشی قدیمی است و فیلم سازان و شرکت ها در محصولات خود برای نمایش سه بعدی از این روش دیگراستفاده نمی کنند زیرا در این نوع روش فیلم کیفیت خود را از دست می دهد و از آن گذشته، طبق گفته محققان عینک های مخصوص این نوع نمایش برای چشم ضرر دارند، به همین از روش های دیگری برای نمایش سه بعدی استفاده می شود ، که در ادامه آن ها را معرفی می کنم .

 

 

 

2- فناوری جدید active-shutter  که با عینک مخصوص به خود کار می کند و نمایشگر هم باید این قابلیت را دارا باشد در حالی که در روش قبلی عملکرد آن به نمایشگر ارتباط نداشت .

 

این فناوری به این صورت کار می کند که یک صادرکننده (به طور مثال یک نمایشگر مخصوص)

 

عکس های سمت چپ وسمت راست را که با دوربین های مخصوص گرفته شده با سرعت بالا(درحدود 120hertz  یا 120 بار در ثانیه ) برای عینک ارسال می کند ،این عینک با سرعتی مشابه یعنی همان 120 HZ  به طور متناوب لنز های چپ و راست را باز و بسته می کند .به طور مثال صادرکننده یا نمایشگر تصویر سمت راست را به عینک ارسال می کند ، عینک لنز سمت را ست خود را روشن و لنز سمت چپ خود را خاموش می کند و این تصویر به عنوان تصویری که از چشم سمت راست دیده شده به مغز می رود ، پس از آن صادرکننده تصویر سمت چپ را به عینک ارسال می کند و عینک لنز سمت چپ خود را روشن و لنز سمت راست خود را خاموش می کند ، و به این صورت چشم فقط تصویر سمت چپ را به عنوان تصویر سمت چپ به مغز ارسال می کند ، بدین ترتیب دو تصویر راست و چپ که به عنوان دو تصویری که از دو چشم دریافت شده در مغز ترکیب شده و عمق پیدا می کند .

 

این اعمال با سرعتی بسیار زیادی انجام می شود که مغز متوجه نمی شود که این دو عکس همزمان به مغز ارسال نشده و این گونه می پندارد که این دو تصویر از دو چشم به طور همزمان دریافت شده و از آن دو، یک تصویر واحد می سازد .

 

عینکی که در این روش استفاده می شود و shutter-glassesنامیده می شود، در ساختشان از کریستال مایع استفاده می شود .

 

این روش برای نمایش سه بعدی در صنعت سه بعدی بیشتر رواج دارد و شرکت های بزرگ دنیا نظیر panasonic  و samsung در ساخت محصولات خود از این روش استفاده می کنند(در ادامه جایگاه فناوری سه بعدی در صنعت تو ضیح داده خواهد شد .) و هم چنین درحال حاضر در سینماها برای نمایش سه بعدی از این روش استفاده می شود .

 

3-نمایش موازی یا parallax barrier  نوعی دیگر برای نمایش سه بعدی است که مورد توجه سازندگان نمایشگر های سه بعدی نظیر شارپ قرار گرفته است.

 

این گونه نمایشگر ها در مقابل LCDخود یک پنل فیلتر دارند، این پنل که دارای سوراخ های ریزی درحد پیکسل هستند به گونه ای درمقابل تصاویر قرار می گیرند که امکان مشاهده پیکسل های خاصی توسط دو چشم بوجود می آید یعنی چشم سمت راست یک سری از پیکسل ها و چشم سمت چپ یکسری دیگر از پیکسل ها را دریافت می کنند درواقع دو چشم دو تصویر متفاوت از نمایشگر دریافت می کنند و به مغز ارسال می کنند.

 

یکی از مهمترین مزیت های این روش این است که نیازی به عینک ندارد ولی این روش هنوز در مرحله آزمایشی قرار دارد و عمومیت پیدا نکرده .

 

4-استفاده از عینک های سه بعدی قطبی ، به این صورت که دو تصویر با زاویه و قطبیت متفاوت(عمودی /افقی) با دو ارسال کننده تصاویر برروی پرده به نمایش در می آید ،عینک قطبی که هر کدام از لنز ها اجازه عبور تنها یک قطبیت را می دهد تصویر را از روی پرده نمایش می گیرد و براساس قطبیت دو تصویر مجزا به چشم ها می فرستد ، که در واقع همان دو تصویر سمت راست و چپ است .

 

این ها از مهمترین روش ها برای نمایش سه بعدی بود اما این روش ها به اینجا ختم نمی شود و روش های دیگری نظیر استفاده از چرخ در مقابل پروژکتور که عمل فیلتر کردن طول موج های خاصی از تصویر را بر عهده می گیرد ،وجود دارد و شاید هم اکنون که من در حال نوشتن این مقاله هستم روشی جدید برای نمایش سه بعدی بوجود آمده است

 

 

این مقاله آماده پرینت می باشد.

 

شما هم می توانید در مورد این فایل نظر دهید.