این فایل دارای فرمت word و قابل ویرایش می باشد.

تاريخچه ارزش اقتصادى و غذايى انگور

گياه شناسى انگور
ساختار اندام هاى مو
روشهاى تكثير مو 
انواع مختلف قلمه مو 
طرز تهيه قلمه
كاشت قلمه 
گزينش پيوندك 
پيوندك انگيليسى يا نيمانيم
آماده سازى پايه 
شيوه اجراى پيوند ترصيعى
تأثير پيوند بر توليد و كيفيت ميوه
توافق پايه و انواع مختلف خاك 
گزارش كار 
شرح كار 
جداول 
نتيجه گيرى 
منابع

بررسی ریشه دهی در ارقام مختلف انگور

تاریخچه و ارزش اقتصادی و غذایی انگور

اصل و دیرینگی انگور

انگور،یکی از مهمترین میوه هایی است از زمانهای بسیار قدیم مورد استفاده بشر قرار گرفته است. بطور کلی ،دو نظریه متفاوت در مورد دیرینگی انگور وجود دارد . عده ای از آگاهان معتقدند که انگور،حتی پیش از پیدایی غلات ،مورد استفاده بشر قرار گرفته است انگور،بطور وحشی و به مقداری فراوان در جنگلها وجود داشته و انسانهای نخستین،از برگ و میوه آن بهره می جستند. عده ای دیگر دیرینگی انگور را در حدود 6تا7 هزار سال تخمین می زنند. بر طبق روایات موجود ،حضرت نوح (ع)نخستی کسی بود که به پرورش انگور پرداخت. در نگاره های موزائیکهای مصری که به 3500سال پیش از میلاد تعلق داشته و به دوران سلطه فنیقی ها و آشوری ها بر مصر مربوط می شوند،می توان چگونگی کاشت و پرورش تاک را بطور کامل مشاهده کرد . در دوران سلطنت ها موراپی 1 پادشاه بابل ( 1728 -1686پیش از میلاد ) تاکستانها ی فراوانی در منطقه ای پهناور بین رودخانه های دجله و فرات وجود داشته است که بطور مصنوعی آبیاری می شده اند . و بر طبق نظریه ی مورخین شخصی به نام سایبولد 2، بذر انگور های کاشته شده را از منطقه ای نا معلوم ، به جنوب آرارات و شرق دجله ( تقریبا منطقه ی آذربایجان و کردستان ) آورد .
پرورش انگور در آسیای صغیر از حدود 2000 تا 2500 سال پیش از میلاد شروع شده و توسط مهاجرین از طریق دریای مدیترانه به کشورهای بالکان گسترش یافته است بر طبق نشانه های بدست آمده یونانیان در حدود هزار سال پیش از میلاد پرورش انگور را در کشور خود آغاز کردند .عدهای از آگاهان بر این عقیده اند که یونانیان شیوه ی پرورش و تولید انگور را از فنیقی ها که حدود 2 هزار سال پیش از میلاد در مصر می زیسته اند فراگرفته اند .در سال 600 پیش از میلاد پرورش انگور در فرانسه از شهر بندری مارسی 1 آغاز شده و کاشت آن به سوی شمال این کشور گسترش یافت . رومیان نیز در حدود 30 تا 50 سال پس از میلاد کشت انگور را در قسمتهای جنوبی آلمان آغاز کردند و مبدا تاریخی کاشت انگور در ایران متاسفانه بطور دقیق معلوم نیست .اما بر طبق نظر متخصصین کاشت انگور حداقل از 2 هزار سال پیش از میلاد در این کشور متداول بوده است . در مورد انگور حکایات داستانها و روایات بسیار فراوانی وجود دارد که اکثرا در زمینه ی استفاده از انگور برای تهیه ی شراب (دوران پیش از میلاد ) در منطقه ی آسیا صغیر روم و یونان قدیم بوده و بیانگر مصرف آن در بزمهای درباری لشکر کشی ها و جنگل های مختلف ت می باشند . این رسم در میان شاهان ایران و اطرافیانشان رواج داشته و بخشی از ادبیات منظوم منشور فارسی نیز به شراب و می گساری اختصاص یافته است که خمریات نامیده می شود . اما پس از ظهور اسلام در ایران کاشت و پرورش انگور بطور کلی برای تولید فرآورده های غیر الکلی مورد استفاده قرار گر
1.Marseille

ارزش اقتصادی انگور
انگور یکی از مهمترین میوه هایی است که از دیر باز تاکنون به مقدار زیادی و به اشکال مختلف مورد استفاده ی بشر قرار گرفته است.
بر طبق آمار سازمان بین المللی انگور در پاریس سطح زیر کشت انگور در سال 1910، برابر با 7 میلیون هکتار بود که تا سال 1987 نزدیک به 10 میلیون هکتار رسیده است .
ارزش غذایی انگور
انگور از نظر ارزش غذایی و خاص بهداشتی دارای سودمندی های بسیار ی است. میزان مواد و عناصر مختلف موجود در میوه ی انگور با توجه به نوع رقم شرایط محل کاشت و درجه رسیدگی حبه ی انگور کاملا متفاوت است .از مهمترین مواد قندی موجود در حبه ی انگور تازه ساکاروز، گلوکز، دکستروز واز اسیدهای آلی ، اسید فرمیک،اسید مالیک ، اسید سیتریک واسید تارتاریک را می توان نام برد . درآب انگور علاوه بر آب ، قند و اسید های مختلف ، 5/3 تا 4 گرم بی تارتارات پتاسیم و همچنین نمک های کانی مانند آهک منیزیم ، آهن ، منگنز و سیلیس وجود دارد . مقدار انرژی موجود در هر 100 گرم انگور تازه ، 67 کیلو کالری و در هر 100 گرم کشمش برابر با 268 کیلو کالری می باشد.
در مورد ارزش طبی انگور روایات و مطالب بسیاری وجود دارد که همگی بیانگر اثرات فوق العاده زیاد انگور از لحاظ بهبودی و درمان بیماریهای مختلف می باشد .
گیاه شناسی انگور
رده بندی گیاهی و گونه های وحشی مو
مو گیاهی است از تیره ی آمپلی داسه که آن را سارمانتاسه ویا ویتاسه نیز می نامند .این تیره شامل 10 جنس مختلف است که عدهای از آنان جزو گیاهان زینتی بوده و جنس های دیگر به استثنای جنس ویتیس که از لحاظ تغذیه به مورد توجه می باشد فاقد اهمیت هستند . جنس ویتیس به نوبه ی خود دارای دو زیر جنس است که از لحاظ تعداد کروموزم متفاوت بوده و از یکدیگر تشخیص داده می شوند.
این دو زیر جنس عبارتند از :
1.موسکادینه 
2. ی ویتیس
براساس آزمایشهای فراوانی که بین این دو زیر جنس انجام گرفته است امکان دو رگ گیری در آنان وجود ندارد.
زیر جنس موسکادینه
از مشهورترین گونه های وحشی این زیر جنس که تعداد کروموزم های آنان 40 عدد بوده و در قاره ی آمریکا ( نواحی فلوریدا و مکزیکو ) پراکنده هستند می توان ویتیس روتوندی فولیا و ویتیس مونسونیا را نام برد.
شاخه های این گونه های وحشی بدون انشعاب بوده و در محل گره ها فاقد صفحات عرضی می باشد پوسته ی آنها نیز به سختی از شاخه جدا می شود ( شکل 1-2) خوشه ی انگور این گونه ها کم حبه بوده (در حدود 40 حبه ) و حبه ها پس از رسیدن می ریزند . هسته ی این گونه ها بر خلاف گونه های وحشی دیگر دارای شیارهای عرضی است. گلهای این گونه ها ناقص بوده و بر روی دو پایه ی مختلف قرار دارند . آنها خواهان آب و هوای گرم و مرطوب بوده و به سختی از طریق پیوند و قلعه ازدیاد می شوند در صورتی که ازدیاد آنها از طریق خوابانیدن شاخه به آسانی انجام پذیر است . از صفات بسیار خوب این گونه ها مقاومت بیش از حد آنها در برابر آفت فلیو کسرا بیماری های قارچی و نماتدهاست.
هورمونهای گیاهی
استفاده از هورمونهای گیاهی ، مانند اکسیژن و یا گیاهورمونهای دیگر نیز در بعضی از نقاط انگور خیز ، بسیار معمول است . بطور کلی ، از این هورمونها می توان برای تسهیل ظهور ریشه در قلمه های گیاهان استفاده کرد . از مهمترین انواع این هورمونها می توان از اسید های ایندول استیک ، ایندول بوتیریک نام برد .
برای انجام هورمون افزایی ، کافی است که ته قلمه ها را به مدت چند ساعت در مخلوط یا محلول رقیق هورمون ( 100قسمت در میلیون ) و یا به مدت چند ثانیه در محلول غلیظ هورمون ( 1000قسمت در میلیون ) فرو برده و سپس اقدام به کاشت کرد. نحوه ی عمل هورمون بطور طبیعی ، بدین ترتیب است که در محل زخم یا برش ، ابتدا هورمون اسید ایندول بوتیریک به تدریج انباشته می شود. یکی از آثار این هورمون تبدیل یاخته های پینه (غیر اختصاصی) به یاخته های ریشه است. با افزودن مصنوعی هورمون دیگر نیازی به زمان طولانی برای انباشت هورمون در محل زخم نیست .
بنابر این ریشه دار شدن گیاه سرعت می یابد.

کاشت قلمه
بطور کلی قلمه های تهیه شده در پاییز را اواخر فصل زمستان و یا اوایل بهار در خاک می کارند.کاشت قلمه با دو روش انجام می گیرد:
1-کاشت قلمه در محل اصلی مزرعه : برای انجام این کار معمولا از ارقامی استفاده می شود که قلمه ی آنها به آسانی ریشه می دهد. این شیوه ی کاشت رواج بسیار اندکی دارد. در بعضی از کشورهای مو خیز و همچنین ایران از این روش فقط برای ایجاد موستان دیمی استفاده می شود.
2-کاشت قلمه ی مو در خزانه : در بیشتر موارد قلمه ها را برای ریشه دار شدن در خزانه می کارند. این روش برای ارقامی مفید است که قلمه هایشان به سختی ریشه می دهند.
برای کاشت قلمه های مو در خزانه ابتدا زمین را از طریق شخم عمیق نرم و آماده ساخته و آنگاه شیارهایی موازی به عمق 20 تا 30 سانتیمتر متناسب با طول قلمه فاصل ی 40 تا 50 سانتیمتر از یکدیگر حفر می کنند.پس از آن قلمه ها را بطور مرتب و به فاصله ی 5 سانتیمتر از یکدیگر پای دیواره ی شمالی شیار به نحوی پهلوی هم قرار می دهند که 1 یا 2 جوانه ی انتهایی قلمه ها خارج از خاک قرار گیرد
خاک خزانه به هر اندازه که سبک و مقدار شن آن زیادتر باشد در صد موفقیت در ازدیاد قلمه ای مو بیشتر خواهد بود. در این خزانه قلمه ها به مدت یکسال باقی می مانند و در پایان سال اول رشد یعنی در پاییز همان سال یا اوائل سال دوم و پیش از شروع فعالیت حیاتی گیاهان قلمه های ریشه دار شده را در خزانه ی دوم ( خزانه ی انتظار ) کشت می کنند. در این خزانه قلمه ها را بر روی ردیف هایی به فاصله ی 75 سانتیمتر از یکدیگر وبا فواصل 45 تا 50 سانتیمتر بین هر بوته می کارند . در مواردی که در سال اول کاشت رشد شاخه های جوان بر روی قلمه و مقدار ریشه ی آن در همان سال به اندازه ی کافی باشد 
خوابانیدن شیاری ( نهری ) شاخه ی مو
با اجرای این روش خوابانیدن می توان از هر گیاه مادری تعداد ی نهال ریشه دار را طی یک فصل تولید کرد. برای انجام این عمل شیارهایی به عمق 20 تا 25 سانتیمتر در نزدیکی پایه ی مادری حفر کرده و شاخه ی مورد نظر را بطور افقی در کف شیار قرار می دهند بطور ی که انتهای شاخه را که از خاک خارج شده است به یک قیم می بندند. پس از آن روی شاخه را با مقداری خاک به ضخامت 7 تا 8 سانتیمتر می پوشانند. از جوانه های موجود برروی شاخه ی خوابانیده شده شاخه هایی شروع به رشد می کنند. پس از آن که طول شاخه ها به 15تا 20 سانتیمتر رسید گودال را با خاک مرغوب زراعتی مخلوط با کود دامی پوسیده پر کرده و آبیاری می کنند. در طول تابستان ریشه های تولید شده قوی می شوند و در پاییز همان سال پس از خزان بوته ی مو شاخه ها را با مقداری ریشه از یکدیگر جدا ساخته و بدین ترتیب از یک شاخه چندین نهال ریشه دار تولید می کنند . این نهال ها را می بایستی به محل اصلی منتقل کرده و کاشت و یا در خزانه ی انتظار نگهداری کرد. 
پیوند شکافی میان تهی
شیوه تهیه این پیوند، مشابه پیوند شکافی کامل است ، با این تفاوت که مقداری از چوب داخلی شکاف پایه نیز به گونه ای برداشته می شود که پایه شکافی Vشکل را تشکیل می دهد تا پیوندک بطور کامل در آن مستقر شده و محکم گردد.
پیوند شکافی زینی
شیوه این پیوند ، بر عکس پیوند شکافی کامل است . در این پیوند ،قسمت زیرین پیوندک را همانند پایه پیوند شکافی کامل ،شکاف داده و نوک پایه را نیز به صورت اریب می تراشند و نوک تیز پایه را درون شکاف پایه قرار می دهند. از آنجا که پیوندک مانند زین بر روی پایه قرار می گیرد،این پیوند را شکافی زینی نامیده اند.
پیوند شکافی جانبی
این پیوند ،به نام پیوند کادیلاک نیز معروف بوده و بیشتر در کشورهای اروپایی مانند جنوب کشور فرانسه و همچنین افریقای شمالی متداول است. این پیوند به جای پیوند شکافی معمولی ساده، اجرا می شود.
شیوه اجرای پیوند شکافی جانبی
تهیه پایه : در فصل پاییز ، هنگامی که جریان شیره گیاهی متوقف شده است . پیش از فرا رسیدن سرما شکافی اریب به عمق 5/1 سانتیمتر به وسیله چاقو یا دستگاهی مخصوص بر روی بدنه پایه ایجاد می کنند ،بطوری که عمق آن به مغز پایه نرسد.