-1  بيتوته‌ي كوتاه جهان و ميهمان سرا

هتل خانه اي براي چند روز است. منزلي كه زماني كوتاه در آن بيتوته مي كنيم. آيا هتل آرامش و امنيت خانه را براي ما فراهم مي كند؟ آيا حس آشناي خانه را دارد و تمامي حس تعلقي را كه در طول ساليان دراز به خانه پيدا كرده ايم، يكجا و بي واسطه به ما عرضه مي كند؟

وظيفه‌ي هتل چيز ديگري است و كسي در هتل، خانه را باز نمي يابد. مسلماً هيچ مسافري در طي سفر خويش اقامت در يك منزل را به هتلي در همان شهر ترجيح نمي دهد. خانه مكاني ساكن، اما هتل فضائي سيال و شناور است كه حسي از تعليق را به جاي تعلق و احساس گمنامي را به جاي آشنائي مي نشاند. خانه حكايت ابديت و هتل آني و زودگذر است. در نهايت خانه معناي ثبات و هتل اهميت سفر را باز مي نماياند.

هتل پيش از اينكه هتل باشد يك عنصر شهري است و هيچ شهري بدون داشتن دست كم يك هتل يا حتي يك مسافرخانه‌ي بسيار كوچك هم كه شده كامل نيست. از اين زاويه هتل يك نماد شهري بوده و يا مي تواند باشد و بايستي به عنوان سمبلي از هويت شهر عمل كند.

از آنجايي كه هتل تنها بنايي از شهر است كه مسافرين غريبه حق استفاده و بهره برداري از آن را به طور رسمي دارند، قادر است هويت جمعي شهر را در يك جا گرد آورده و آن را عرضه كند. از طرفي هتل با واژه سفر همراه است. مسافري كه به شهر مي آيد يا از آن گذر مي كند نياز به محلي براي اقامت خويش دارد. هتل بايد قابليت اين را داشته باشد كه مسافر را در خود بپذيرد. اتاقهاي خالي هتل در انتظار ميهمان هايي هستند كه چون سايه مي آيند و مي روند. هتل نه مقصد است و نه مبدا، نه آغاز و نه پايان كه يك وقفه زماني و مكاني در طول مسير سفر است. ورود، خروج و تمام مشخصات فردي مسافر ثبت مي شود اما وي همچنان ناشناس باقي مي ماند. برخلاف انتظار،‌ اين گمنامي دلپذير است. اين جا فضاي برخورد نيست. خلائي در گذر زمان است كه ما را در افكار و انديشه هاي خويش رها مي سازد. به داستان يا خوابي مي ماند كه در آن زمان فشرده شده و مسيري دراز را در زماني كوتاه سپري مي كنيم.

طراحی هتل 4 ستاره