بارۀ نمايش خلاق

 

 

نمایش خلاق (Creative Drama)

 

«شكلی از نمایش که مبتنی بر بداهه‌پردازي است، اجراي عمومی نمی‌شود و تأكيد آن بر فرایند است و در آن سرپرست گروه شرکت‌کنندگان را هدایت می‌كند تا تخیل خود را به‌كار گيرند، نقش‌آفرينی كنند و بر تجربه‌های انسانی تأمل نمايند. » (دیویس و بم –تأکیدها از من است.)

 

نمایش خلّاق اصولاً با تدریس مهارتهای تئاتر سروکار ندارد، اگر چه ممکن است این امر اتفاق بیفتد. هدف نمایش خلّاق استفاده از ميل طبیعی نمایشی برای تسهيل یادگیری در بسياري از رشته‌ها و شاخه‌هاست. كودك طبیعتاً دريافتهاي خود را بازي می‌كند. او نقشها را امتحان و سپس «وانمود بازي» می‌کند. این اولين روشی است که كودك به كمك آن از دنیای خود می‌آموزد. (به‌همین دلیل است که، گرچه هیچ فرد بالغی را نمی‌شناسم که از جاروبرقی كشيدن و چمن زدن خوشش بيايد، وقتی به فروشگاه اسباب بازی بروید ممكن است جاروبرقی اسباب‌بازي و ماشین چمن‌زنی بخرید. بچه‌ها نقش بزرگترها را امتحان می‌کنند.) نمایش خلّاق این نوع فعالیت را سازمان می‌دهد تا دانش‌آموزان بتوانند مسائل و موضوعات را از روي تجربه بشناسند. ارسطو می‌گوید: «به من بگو، فراموش خواهم کرد. به من نشان بده، به‌خاطر خواهم سپرد. مرا درگیر کن، خواهم فهمید.» [دربارۀ منبع اصلی اين كلام نظرات متفاوت و پراكنده‌اي وجود دارد، تا جايي كه برخی آن را به كنفسيوس و لائودزه و برخی به حكمای يونان منتسب می‌كنند. نويسنده در اين مقاله ارسطو را گويندۀ آن مي‌داند، اما خود در مقالۀ ديگرش (چرا بايد در مدارس نمايش تدريس شود؟) آن را ضرب‌المثلی چينی می‌خواند!] 

شما هم می توانید در مورد این فایل نظر دهید.