مقاله بررسی تاثیر ورزش همگانی بر جامعه و حافظه فضایی وابسته به سن

این فایل دارای فرمت  word  می باشد.

شواهد فراوانی وجود دارد مبنی بر اینکه ورزش بدنی میتواند نروشیمیایی هیپوکمپ را تغییر داده، فعالیت عصبی، ترشح عوامل تروفیک و طول بقای سلولهای عصبی هیپوکمپ را بعد از ایسکمی افزایش دهد (1). از طرف دیگر هیپوکمپ  علاوه بر نقش مهم خود در یاد گیری و حافظه   در اعمال حرکتی بدن نیز همانند کورتکس مغز دخالت مینماید (2). همچنین در مطالعات الکترو فیزیولوژیک نشان داده شــده که حرکات بدنی (نظیر پریدن، دویدن و قدم زدن) فعالیت الکتریکی هیپوکمپ را افزایش میدهد که علت آن میتواند تغییر فعالت نرونی و نروترانسمیتری باشد(3,4,). یافته های فوق بیانگر تاثیر مثبت ورزش در رفتار وابسته به هیپوکمپ مخصوصا تقویت قدرت یاد گیری و حافظه فضایی است. ضمنا گزارشاتی در مورد کاهش قدرت یادگیری و حافظه فضایی وایسته به سن وجود دارد و شکل بسیار شدید آن بصورت سندروم آلزایمر در بعضی افراد پیر دیده میشود (5). با توجه به مطالب فوق این سوال مطرح میگردد که آیا ورزش بدنی میتواند از کاهش قدرت یادگیری و حافظه فضایی وابسته به سن جلوگیری نماید.