«مقدمه»

بهداشت جسمي و خوراك در زندگي پيامبر اعظم (ص):

آنچه پيش رو داريد مقاله‌ايي است تحت عنوان بهداشت جسمي و روحي در زندگي پيامبر اعظم (ص) يك بخش از اين مقاله مربوط به بهداشت جسمي است و بخش دوم آن مربوط به بهداشت روحي و تأثير آرايش ظاهر بر بهداشت روحي است. البته در فراخوان مقاله عنواني با (توجه به آرايش ظاهر در سيره پيامبر اعظم (ص) بود كه ارتباطي تنگاتنگ با بخش دوم مقاله حاظر دارد كه نبايد از نظر پنهان بماند.

در شرايطي كه وضعيت عمومي مردم، فقر و محروميت بود پيامبر اعظم (ص) در غذاي خود و ساير نيازمنديهاي زندگي ، خود را با محرومان تطبيق مي دادند وسعي بر آن داشتند كه محرومان جامعه را نيز بي نياز گردانند در نتيجه هيچوقت اصراف نمي كردند اين پيش درآمد را گفتيم تا نتيجه بگيريم كه عدم اصراف آنها دليل بر عدم بهداشت تغذيه آنها نبود بلكه از حداقل غذا ولي مفيد هم براي خود و هم براي نيازمندان تهيه كرده و تناول مي فرمودند.

پيامبر اعظم (ص) به حكم «كلوا من طيبات ما رزقناكم»  همواره ، غذاي پاكيزه و حلال و در عين حال كم و ساده تناول مي كردند. كيفيت معنوي غذا را مد نظر داشتند. در كيفيت و كميت ظاهري آن نيز حد معمول را رعايت مي نمودند. خوراكشان همان خوردنيهاي معمول هر زمان يا كم بهاتر از آن بود كه در آن نه اسراف مي ورزيدند و نه به حقوق ديگران تجاوز مي كردند.

امام صادق عليه السلام فرمود:

شبي هنگام افطار پيامبر اعظم (ص) در مسجد «قبا» بود، فرمود:

آيا نوشيدني يافت مي شود؟

يكي از اصحاب براي آن حضرت عسل آميخته به شير آورد. حضرت آن را به دهان گذاشت (و چشيد) و كنارش زد و فرمود: دو آشاميدني است كه به يكي مي‌شود بسنده كرد  البته همانطور كه در مقدمه گفتيم بر مي آيد كه هر دوي آن نوشيدنيها مقوي بوده اند پس در صورت عدم خوردن يكي از آنها سوء تغذيه اي صورت نمي گرفت و همچنين اصراف هم نمي شد كه پيامبر اعظم (ص) هر دو جنبه را در نظر مي‌گرفتند و اينگونه نبوده كه يكباره هر دو را بخورند ولي چند روز پشت سر هم هيچ غذائي تناول نكنند هر چند اگر نيازمندي را مي ديدند تا چند وعده غذايي ، غذايشان را در اختيار آنها قرار مي دادند. 

بهداشت فردي در زندگي پيامبر اعظم (ص):

قبل از اينكه به اين قسمت مقاله بپردازيم ابتدا مقدمه اي را براي تعاريف بهداشت و ضرورت آن مي پردازيم.  سپس به اين قسمت از مقاله مي پردازيم. حفظ سلامتي بدن در برابر بيماريها و رعايت مقررات و نظم مربوط به پيشگيري و عدم ورود عوامل بيماريزا به بدن و رعايت تغذيه و پيشگيري مزمن را بهداشت گويند.