گروه عاملي يک مولکول الکل. اتم کربن مي‌تواند به کربن‌هاي ديگر يا به اتم‌هاي هيدروژن ديگر متصل باشد.

 

در شيميبه هر ترکيب شيميايي که يک گروهِهيدروکسيل(‎-OH‏) متصل به کربن يک آلکيلداشته‌باشد، الکل گويند. فرمول کلي يک الکل سادهٔعير حلقه‌اي‎CnH2n+1‏ است. در شيمي الکل‌ها در شمار گروه مهمي از ترکيب‌هاي شيميايي هستند و در واکنش‌هاي گسترده‌اي شرکت مي‌کنند و بسياري از ترکيب‌هاي شيميايي از آن‌ها به دست مي‌آيند، به طوري در کتاب شيمي آلي موريسن و بويد آمده‌است که اگر به شيميداني بگويند او را با ده ترکيب شيميايي دريک جزيره تنها خواهند گذاشت الکل يکي از آن‌ها خواهدبود.

 

به طور کلي، زماني که نام الکل به تنهايي به کار مي‌رود، معمولاً منظور اتانولاست که همان الکل گرفته‌شده از جو يا عرق يا همان مشروبات الکلي مي‌باشد. اتانول مايعي بي‌رنگ و فرار وبا بويي بسيار تند است که از تخميرشکرها به دست مي‌آيد. همچنين گاه به هر گونه نوشيدني که الکل داشته‌باشد، الکل مي‌گويند. هزاران سال است که معمولاً الکل به عنوان يکي از عامل‌هاي اعتيادآور به شمار مي‌آيد.

 

الکل‌هاي ديگر بيشتر با صفت‌هاي مشخص‌کنندهٔويژهٔخود مي‌آيند مانند الکل چوب (که همان متانول است) يا ايزوپروپيل الکل. پسوند «ول» نيز در پايان نام شيميايي همهٔالکل‌ها مي‌آيد.

 

تاريخچه

 

الکل را نخستين بار ابوبکر محمد بن زکرياي رازيپزشک و شيميدان ايراني از تقطير شراب تهيه کرد.[۱]وي آنرا الکحل ناميد. بعدها يک آمريکايي بنام دکتر وانديک آن را الکل ناميد.

 

گرچه تاريخ تهيه شراب در به هزاران سال پيش در ايران نيز مي‌رسد اما تا زمان رازي کسي الکل را خالص نکرده بود.[نيازمند منبع]

 

ريشه‌شناسي

 

نظريهٔغالب بر اين است که از آن‌جا که نخستين بار که زکرياي رازي الکل را کشف کرد، آن را با نامِ تازي «الکحل» خواند و از آن‌جا آن را اعراب «الکحول» ناميده و سرانجام در فارسي الکل نام گرفت ولي از آن‌جا که در عربي «الکحول» نمي‌تواند از «الکحل» مشتق شده‌باشد اين احتمال وجود دارد که اين واژه از واژهٔ«الغول» که در قرآن آمده‌است گرفته شده‌باشد و ريشه‌اي اروپايي داشته باشد.[۲]

 

الکل

 

شما هم می توانید در مورد این فایل نظر دهید.