فهرست مطالب

عنوان      

                                                                                                                صفحه

فصل اول 1

زراعت پنبه 1

تاريخچه و كليات 2

اهميت اقتصادي پنبه 4

خصوصيات گياهي 5

تركيبات پنبه 7

تناوب زراعي 11

مواد غذايي مورد نياز پنبه 11

طريقة مصرف كود در زراعت پنبه 12

زمان كاشت پنبه 14

روشهاي مختلف كاشت پنبه 15

آبياري 17

كنترل علفهاي هرز 20

آفات و بيماريها 20

برداشت 23

ميزان عملكرد پنبه 24

 

فصل دوم 27

گونه ها و ارقام 27

 

فصل سوم 31

معرفي ارقام مختلف پنبه 31

معرفي رقم ورامين 32

معرفي رقم ساحل 35

معرفي رقم اولتان 38

معرفي رقم دلتاپاين 16 41

معرفي دكتر عمومي 44

معرفي رقم مهر 47

معرفي رقم بختگان 50

معرفي رقم بلغار 433 52

معرفي رقم آريا 52

معرفي رقم آكالا 53

معرفي رقم استون ويل 2 بي 53

معرفي رقم امپاير 53

معرفي رقم پي مستر 54

معرفي فيلستاني 54

معرفي رقم كوكر 100 54

معرفي رقم كوكر 100 ويلت 55

معرفي رقم گيزا 55

معرفي رقم لاكت 56

معرقي لايتينگ اكسپرس 56

معرفي رقم 108 اف 56

فهرست منابع 57

 

 

 

تاريخچه و كليات

پنبه (cotton) داراي چند گونة زراعي مي باشد كه به نظر مي رسد منشاء اوليه آنها آفريقاي استوايي باشد. ظاهراً پنبه از اين منطقه و در زماني كه تمام قاره ها به هم وصل بوده‌اند، به ساير مناطق جهان شامل جنوب غربي و جنوب شرقي آسيا، استراليا و آمريكا راه يافته است. پس از جدا شدن قاره ها از يكديگر (در حدود 100 ميليون سال پيش و در دورة مزوزوئيك)، گروه هاي ژنتيكي مستقل در آمريكاي جنوبي، آمريكاي مركزي، جنوب غربي آسيا، شمال شرقي آفريقا و هند تكامل يافتند. ظاهراً دو گونة ديپلوئيد (26=n2) گوسيپيوم آربوريوم (Gossypium arboreum) و گوسيپيوم هر باسيوم (G.herbaceum) در اتيوپي و مناطق عرب نشين از G.herbaceum race africanum بوجود آمده اند. سابقه توليد و مصرف الياف اين گونه ها در مناطق فوق به حدود 5000 سال پيش مي رسد. بعضي عقيده دارند كه اين دو گونه ديپلوئيد در هند و آسياي شرقي اهلي شده و از هند به مصر، چين و جنوب اقيانوس آرام رفته است. سابقه مصرف پنبه در هند و پاكستان به حدود 3000 سال پيش از ميلاد مسيح مي رسد.

دو گونة زراعي پنبه دنياي جديد شامل گوسيپيوم هيرسوتوم (G.hirsutum)، كه بنام پنبه آپلند (upland cotton) شناخته مي شود، در آمريكاي مركزي و مكزيك و گوسيپيوم باربادنز (G.Barbadense) كه بنام پنبه پي ما (Pima cotton) شناخته مي شود در آمريكاي جنوبي و از تلاقي نژادي از G.herbaceum با (G.raimondii) يا (G.thuberi) و يا هر دوي آنها حاصل شده اند. در نتيجه دو گونة زراعي پنبه دنياي جديد آلوتتراپلوئيد (52= n2) مي باشند. تلافي هاي بين دو گونه اي و انتخاب انساني سبب اختلاط گونه ها شده و ارقام پرتوليدي بوجود آمده است.

سابقة كشت و كار پنبة آپلند در مكزيك و كشت پنبه پي ما در آمريكاي جنوبي به حدود 3500 سال پيش از ميلاد مسيح مي رسد. در حال حاضر قسمت اعظم (حدود 90 درصد) سطح زير كشت پنبه در جهان به پنبه آپلند تعلق دارد. بذر ارقام اين گونه توسط انگليسي ها و در جريان جنگ داخلي آمريكا، در مستعمرات انگليس توزيع شد و كشت آن ترويج گرديد تا الياف پر كيفيت مورد نياز صنايع بافندگي انگليس تأمين گردد. توليد پنبة به عنوان يك گياه ليفي پس از اختراع دستگاه جين (جدا كننده الياف از وش) توسط وتيتي در سال 1793 گسترش زيادي يافت. بر اساس اطلاعات موجود، در سال 1998 ميلادي حدود 45 ميليون تن الياف در سراسر جهان مصرف شده است كه حدود 20 ميليون تن آن از پنبه استخراج شده است. چين، آمريكا، هند، پاكستان و ازبكستان مهمترين توليد كنندگان پنبه در جهان به شمار مي روند.

الياف پنبه، بعنوان يك فيبر سلولزي طبيعي، داراي خصوصياتي انحصاري مي باشد و هيچ فيبر مصنوعي ديگري تمامي اين خصوصيات را به طور يكجا ندارد. نرمي و لطافت، توان جذب و انتقال رطوبت و عرق بدن، قابليت انعطاف، دوام، استحكام، مقاومت در مقابل فساد شيميايي، قابليت شستشو با آب معمولي و نيز خشك شوئي، رنگ گيري و چاپ پذيري، قابليت تا كردن و سهولت خياطي از مهمترين خصوصيات پارچه هاي حاصل از الياف پنبه مي باشند. قابليت جذب و انتقال رطوبت، الياف پنبه را براي صنعت لباس سازي بسيار مطلوب ساخته است. پشم عرق بدن را جذب مي كند، اما هدايت نمي نمايد، الياف مصنوعي عرق بدن راحتي جذب هم نمي كنند. اما پارچه هاي پنبه اي عرق بدن را جذب مي كنند و به سمت ديگر خود انتقال مي دهند تا تبخير شود. به اين طريق، بدن خنك شده و پارچه خشك مي گردد كه باعث آرامش جسم و جان مي شود.

تا اواخر قرن نوزدهم، توليد الياف بعنوان تنها هدف توليد پنبه محسوب مي گرديد و دانه را محصول زايد به حساب مي آوردند كه به طور عمده به مصرف تغذيه نشخوار كنندگان مي رسيد. تا اينكه پيدايش روشهاي اقتصادي روغن گيري به مصرف پنبه دانه بعنوان يك دانة روغني نيز اهميت بخشيد. با اين حال، هنوز هم استحصال الياف مهمترين هدف توليد پنبه است. زيرا دانه هاي روغني زيادي وجود دارند كه اهميت و كيفيت روغن آنها بهتر از روغن پنبه دانه است.

توليد پنبه در ايران قدمت زيادي دارد. براساس گزارش فائو در سال 2000، سطح زير كشت پنبه در ايران حدود 240000 هكتار با عملكرد حدود 08/2 تن در هكتار وش بوده است. از اين مقدار حدود 30000  هكتار آن به پنبة ديم تعلق دارد. عملكرد پنبة ديم در ايران بين 900 تا 1600 كيلوگرم در هكتار وش طي سالهاي مختلف گزارش شده است. استانهاي گلستان، مازندران و خراسان مهمترين توليد كنندگان پنبة ديم در ايران به شمار مي روند. عملكرد وش در واحد سطح در استانهاي فوق از پتانسيل عملكرد محصول (بيش از 5 تن در هكتار وش) بسيار كمتر است. عملكرد هاي بيش از 3 تن در هكتار وش تحت شرايط كشت آبي و بيش از 2 تن وش تحت شرايط ديم مطلوب مي باشد.

 

شما هم می توانید در مورد این فایل نظر دهید.