این فایل با فرمت word و آماده پرینت می باشد.

موضوع:

راههای حفاظت از محیط زیست و بهبود روش های زندگی

نظري به محيط زيست کشور ما ايران:

در بدو امر ايران کشوري بسيار پهناور با تنوع شديد و گسترده اقليمي به نظر مي آيد که اکثراً در طي سال حداکثر دماي جنوب با حداقل دماي منطقه شمال آن بيشتر از 40 درجه سانتيگراد تفاوت را نشان مي دهد.

در حدود 50 درصد از وسعت سرزمين ما را کوهستان ها و 23 درصد وسعت آن را کويرهايي تشکيل مي دهند که در برخي از نقاط آنها ارتفاع تپه هاي ماسه متحرک تا 300 متر رسيده و جزء کويري ترين مناطق جهان به حساب مي آيند. متأسفانه وسعت کويرهاي کشور در حال افزايش بوده و در نتيجه فرآيندهاي شوري و قليايي شدن، بيشتر از 250000 کيلومتر مربع يا 15 درصد ديگر از وسعت کشور به سوي کويري شدن پيش مي رود. به اين ترتيب 88 درصد کشور ما فاقد ويژگي هاي زيستي قابل ملاحظه است.

صرف نظر از جنگل هاي انبوه در شمال، بيشتر مناطقي که در کردستان ، چهارمحال بختياري و... به نام «جنگل» ناميده مي شوند. در حقيقت بيابان هايي هستند که بوته هاي کوتاه و متفرق پسته و بادام وحشی موجود در آنها خبر از وجود جنگل هايي در گذشته مي دهند. اين جنگل ها با استفاده بي رويه ، غير مسئولانه و غارتگرانه به زودي به دشت هاي لم يزرعي تبديل خواهند شد.

هر چند وسعت مراتع ايران را 90000 هکتار گزارش کرده اند. ولي به زحمت مراتع خوب و متوسط ايران به 14000 هکتار مي رسند. اين سفره کوچک و حقير طبيعي در حدود 35 ميليون دام را تغذيه مي کند که مسلماً به علت چراي مفرط، بلافاصله پس از سبز شدن علف ها، حتي تا ريشه آنها هم توسط دام هاي گرسته کنده شده و پس از چند باران با فرسايش زمين، اين اراضي هم به شنزارهايي متروک تبديل مي گردند.

زمين هاي کشاورزي باغها و مزارع در اطراف شهرها با ازدياد بي رويه ي جمعيت تبديل به ويلا خانه و کارخانه مي شود براي مثال تنها در شمال ايران در چند سال گذشته 70000 هکتار از اراضي شاليزار به باغ مرکبات ، ويلا و انواع تأسيسات شهري تبديل شده است. اين روند ويرانگرانه طبيعت با نام آباداني و گسترش شهرها در بيشتر نقاط کشور مشهود است.

حيات وحش وضع بسيار تأسف آوري دارد. نسل شير ايران در جنوب و ببر مازندران در شمال کاملاً منقرض شده است و اگر گورخر ها و برخي از آهو ها به انزواي اعماق کوير فرار نکرده بودند به دست جلاداني به نام شکارچي و با اسلحه هاي دوربين دار و نيمه خودکار تا به حال نابود شده بودند. متأسفانه براي نسل گذشته و کنوني ما حيوانات وحشي به جاي منابع و ثروت طبيعي عنوان «شکار» را دارند. کساني به عنوان «ورزش» اين آفريده هاي معصوم بي پناه و بي دفاع را مورد هدف قرار مي دهند که اکثراً نيازي هم به گوشت آنها ندارند و اين جلادي ويرانگرانه را نوعي روحيه ورزشي مي انگارند. در داخل و حاشيه ي شهرها هم انواع حيوانات اهلي و وحشي مورد اذيت و آزار قرار مي گيرند.