موضوع: فرم فضا و کانسپت در معماری

فهرست عناوین

چکيده  بحث : 3
مقدمه : 4
مفهوم فضا و کالبد در معماری : 8
بررسي ويژگيها و معاني 14
بنا (محصول)، تجسم و تخیل، تفکر 18
عوامل موثر بر کانسپت در طراحی: 18
روش های مختلف طراحی معماری: 18
فرم و معنا در آفرینش معماری: 19
آفرینش فرم در معماری: 19
نقش فرم در آفرینش معماری: 19
تشخیص فرم: 20
فرم و فضای معماری: 20
ایده در معماری : 20
بررسی روش های تبدیل ایده به فرم 24
کانسپت ها: 28
کانسپت ها و طراحي معماري 30
کانسپت ها و ايده ها: 34
سناريوهاي کانسپچوال ( مفهومي ) 35
فرانک لويد رايت مي گويد: 36
کوين روش مي گويد: 36
ادوارد لارابي بارنز مي گويد : 37
سلسله مراتب کانسپت 38
مينيات و انتقاد از خود : 39
انواع پنجگانه کانسپت: 40
کانسپت قياسي (Avalogies) 40
استعارات و تشبيهات (کانسپت هاي استعاري) (Metaphores and Similes) 42
جوهري (کانسپت هاي جوهري) Essences 43
پاسخ مستقيم  و حل مساله (کانسپت هاي برنامه اي) Prigrammatic 45
ايده آل ها (کانسپت هاي  ايده آل گرا): 46
منابع و ماخذ : 48

 چکيده  بحث :
تصورات ، ايده ها ، کانسپت ها ، و سناريوهاي  کاسپچوال  در مجموع  زنجيره اي  را مي سازند  که مي تواند  يکي از  مباني  مهم در طراحي  معماري  باشد. کانسپت ها  عناصر  مختلف  طراحي  را در يک  کل منسجم  گرد هم  مي آورند  و معماران را قادر  مي سازند  که با هدايت  منابع  و توانايي هاي خود  آنها  را در طراحي  جنبه هاي  مهم يک  پروژه به کار  گيرد.  سنايورهاي  کاسپچوال  خود  مجموعه اي  از چند کانسپت  قابل  قبول هستند  که مي توانند  براي تشريح  و ارائه  نظرات  بين  معمار  با کارفرما  و همچنين  معمار  با خودش  به کار گرفته شوند.  شايستگي  و مناسب بودن  يک کانسپت  در عوامل  اساسي  به شمار  مي آيد.  بدون  وجود پروسه  در طراحي  نقد آن ممکن است  به طور کلي پنج کانسپت وجود دارد : مقايسه ( يا روابط عيني) – استعاره ( يا روابط انتزاعي) – جوهره ( يا جنبه هاي ذاتي) – برنامه اي ( يا  پاسخ عملکردي) – ايده آل (يا ارزش هاي خارجي)
مهم ترين  نکته اي  که بايد  بدانيم  اين است که جستجو  براي کانسپت هاي مناسب  و به کارگيري  آنها در طراحي  معماري  همواره  به خلق  معماري اي خوبي کمک  خواهد کرد

مصالح معماري آندو، بتن خام، خورشيد، آسمان، سايه و آب است يا به عبارت بهتر، فضا. تأكيد او بر اين نكته است كه استفاده كنندگان از بنا بايد طبيعت را تجربه و احساس كنند و اينها همه ريشه در سنت منطقه اي زيستگاه او ـ كانزايي ـ دارد.
عناصر اصلي و متناقص معماري آندو عبارتند از نظم، مردم و احساسات انساني. او در معماري خود، به گونه اي متضاد آنها را با هم ارتباط مي دهد و ميان آنها تفاهمي ايجاد مي كند:
فرم در برابر فرم و فضا، داخل در برابر خارج و طبيعت در برابر هندسه. اين مسئله را در شخصيت خود او نيز مي توان مشاهده كرد؛ قدرت و منطق مردانه از يك سو و مهرباني و احساسات زنانه از سوي ديگر كه در وجود او به تفاهم رسيده اند.
آندو از جذابيت فرم صرفنظر كرده و بر جذابيت فضا تأكيد مي ورزد. او اعتقاد دارد كه فرم، از تأثير فضايي مي كاهد و در نتيجه، جذابيت معماري را محدود مي كند..
به اعتقاد او، ارحجيت دادن به فرم به معناي ارجحيت دادن به حس بينايي در ميان پنج حس و عدم توجه به عمق فضايي است. در نتيجه او در پي نفي فرم به مفهوم به كارگيري فرمهاي ساده و انكار ساده و انكار فرمهاي پيچيده است. (نفي تصوير صرفاً بصري در فضا). معماري او، معماري نفي و انكار است. او جامعه مدرن و جهاني بودن را نفي مي كند. در اين حال، نفي به معناي حمايت از استقلال شخصي و رهايي از يكنواختي مدرن است مرتبط با شخصي كه مي خواهد به شكلي فردي زندگي كند. اولين چيزي كه آندو نفي كرده، مفاسد جامعه مدرن و ارزشهاي آن است. (براي مثال، مقولة راحتي) آندو راحتي مدرن را نفي كرده، تلاش مي كند ارتباط پويايي با جهان برقرار كند. او راحتي را از معماري خود دور مي كند و به جاي آن امكان حضور انسان و طبيعت را در كالبد معماري اش فراهم مي سازد.