موضوع: عزت نفس

چكيده: 1
فصل اول: 2
كليات پژوهش 2
مقدمه: 2
اهداف پژوهش: 5
بيان مسئله: 5
فرضيه ها: 5
اهميت و ضرورت پژوهش: 5
تعريف اصلاحي و عملياتي متغيرها: 7
عزت نفس 7
هيجان 8
هوش 8
عاطفه 8
اعتبار 9
هوش هيجاني 9
فصل دوم 10
مروري بر ادبيات و پيشينه پژوهش 10
اهميت عزت نفس: 10
نظريه آدلر 12
نظريه اپستين درباره عزت نفس: 15
نظريه يونگ ( نظريه روان شناسي تحليلي): 18
عوامل موثري در تشكيل عزت نفس: 19
عزت نفس اجتماعي: 22
عزت نفس تحصيلي: 22
عزت نفس خانوادگي: 23
عزت نفس جسماني 23
عزت نفس كلي 23
زمينه كلي: 24
بخش دوم- هوش هيجاني 24
اهميت هيجان: 24
نقش آميگدال در هيجانات: 29
ذهن عاطفي و ذهن عقلي انسان 33
نظريه هاي هيجاني: 34
نظريه جيمز- لانگه 34
نظريه كنون- بارد 36
نظريه جيمز – لانگه: 37
نظريه كنون – بارد: 37
نظريه روابط ميان هيجان ها: 38
شكل 39
تعريف  كلي از هوش: 39
نظريه هاي هوش: 42
نظريه گيلفورد 42
رويكرد عاملي: 43
نظريه كتل درباره هوش: 47
نظريه ورنون: 48
نظريه دو سطحي جنسن: 49
نظريه گاردنر 50
نظريه هب 51
نظريه هوش هيجاني گلمن 52
فصل سوم 56
طرح و روش پژوهش 56
روش پژوهش 56
جامعه نمونه و روش نمونه گيري 57
ابزار گردآوري اطلاعات 57
روش هاي آماري: 57

 محيطي كه در آن زندگي مي كنيم. نمره هاي آزمون هوشي از جمله باثبات ترين خصوصيات انسان است كه روان شناسان به اندازه گيري آن مي پردازند. اما اين هوشبهر داراي تغييرات زيادي است. تغييرات زياد در هوشبهر معمولا با سلامت، مسائل عاطفي، خصوصيات شخصي كودك و متغيرهاي محيطي ارتباتط دارند ( اتكنسيون و هليگارد، 1378،ص 312).
در سالهاي اخير، گروه پيشرفته اي از روان شناسان به نتايج مشابه در رابطه با هوشبهر رسيده اند. از جمله مفاهيم قديمي بهره هوشي بر حول محدود خاصي از مهارت هاي زباني و رياضي مي چرخد، ولي هيچ گونه شناختي از توانايي هاي فرد در عرصه هاي مختلف زندگي ارائه نمي دهند. اين روان شناسان از ديدگاههاي گسترده تر به هوش آدمي نگريسته اند و تلاش دارند آن را به عنوان عاملي كه موجب موفقيت فرد در سراسر زندگي مي شود معرفي كنند. اين تلاش و جستجو به درك نقش كليدي هوش هيجاني  يا هوشياري احساسات مي انجامد ( گلمن ، 1379، ص 77).
همچنان كه افراد از خود دركي پيدا مي كنند و هويت خود را مي يابند تلويحا براي خصوصيات خود ارزشي منفي يا مثبت قايل مي شوند. مجموعا اين ارزيابي ها كه كودك از خود مي كند عزت نفس او را تشكيل مي  دهد. مفهوم خود مجموعه اي است از عقايد فرد درباره خود كه بيشتر بر مبناي توصيف است تا قضاوت. بعضي از بخش هاي خود خوب يا بد تلقي مي شود، ولي بعضي از بخشها نه خوب تلقي مي شود و نه بد. از طرف ديگر عزت نفس ارزيابي شخصي از خصوصياتش اطلاق مي شود ( ماسن و همكاران، 1378، ص413).
به طور كلي عزت نفس  عبارت است از احساس ارزشمند بودن، اين حس از مجموعه افكار، احساسات، عواطف و تجربياتمان در طول زندگي ناشي مي شود، همه افراد، صرف نظر از سن، جنس، زمينه فرهنگي، جهت و نوع كاري كه در زندگي دارند نيازمند عزت نفس هستند.
در حقيقيت بررسي هاي گوناگون روان شناسي حاكي از آن است كه چنانچه نياز به عزت نفس ارضا نشود نيازهاي گسترده تر نظير نياز به آفريدن، پيشرفت و يا درك استعداد بالقوه محدود مي ماند. نظر فرد نسبت با خويشتن و حس عزت نفس به تدريج پيچيده تر مي شود، پيشرفت مي كند. طي مراحل اوليه زندگي است كه نخستين نظر نسبت به خويشتن شكل مي گيرد، اين نظر تقريبا فقط از طريق واكنش هاي ديگران نسبت به كودك، بوجود مي آيد. ( كلمز و همكاران، 1373، صص 16و11).