ورزش، آسیب‌دیدگی و درمان :

● اصول بهداشتی که در فعالیت‌های ورزشی باید رعایت گردند عبارتند از: 

انواع آسیبهای ورزشی :

● آسیبهای استخوانی 

● آسیبهای مغزی 

● بررسی آسیب شناسی : 

● پیشگیری : 

● شیوه های درمان : 

آسیب دیدگی استخوان :

● ورم تاندون آشیل 

● ضربه ی مغزی 

● کشیدگی ماهیچه های ران 

● درد و ورم ساق پا 

● کشیدگی عضلات و ماهیچه ها 

● رگ به رگ شدن و پیچ خوردگی مچ پا 

● آسیب های آرنج در ورزش تنیس و گلف 

● پیشگیری بهترین درمان است 

● آسیب دیدگی شانه 

● آسیب دیدگی زانو در دونده ها 

●● اقدامات اولیه در هنگام بروز آسیب‌های ورزشی 

● Price چیست؟ 

 

پیشگیری از آسیب های ورزشی

 

● در زیر به طور مختصر به تشریح هر یک از اجزاء می پردازیم : 

۱ - انعطاف پذیری 

 

۲ - تمرینات قدرتی : 

۳ - تمرینات هوازی : 

● به طور کلی سیستم های انرژی در بدن بر سه نوعند 

۱ - سیستم انرژی ( ATP - Phosphocreatinine ) : 

 

۲ - سیستم انرژی آنائروبیک ( بی هوازی ) : 

 

۳ - سیستم انرژی آئروبیک ( هوازی ) : 

۴ - عملکرد زنجیره حرکتی : 

۵ - مهارتهای اختصاصی ورزشی : 

● بررسی آسیب شناسی : 

 

۶ - ترکیب اجزاء بصورت برنامه عملی تمرینات : 

● شیوه های درمان : 

● پیشگیری 

 

جلوگیری از آسیب های ورزشی

● جلوگیری از مصدومیتها و آسیبهای ورزشی : 

● تجهیزات اساسی: 

● محافظ دهان : 

● محافظ مچ دست، زانو و آرنج 

 

● حرکات ورزشی پشت میز کار : 

۱) حرکت اول 

 

۲) حرکت دوم 

 

۳) حرکت سوم 

 

اقدامات اولیه در آسیب های ورزشی:

● استفاده از اصول فوق در چه زمان و توسط چه کسانی صورت می پذیرد؟ 

● چه میزان استراحت کافی است؟استراحت نسبی در چه مواقعی تجویز می شود؟ 

● فایده استفاده از یخ در برخورد با آسیبها چیست؟آیا گرما هم موثر واقع میشود؟ 

● روش صحیح ماساژ دادن با یخ چگونه است؟باید چه مدت زمانی طول بکشد؟آیا روشهای دیگری هم برای استفاده از یخ وجود دارد؟ 

● خصوصیت باندهای فشاری چیست؟ 

● علل اصلی ایجاد صدمات ورزشی چیست؟ 

● چگونه میتوان از بروز صدمات ورزشی جلوگیری کرد؟

 

 

 

ورزش، آسیب‌دیدگی و درمان :

یقیناً یکی از واژه‌هائی که با ورزش عجین است، واژه آسیب‌دیدگی است. در واقع اگر ورزش می‌کنیم خواهی نخواهی باید مصدومیت و آسیب‌دیدگی را نیز از تبعات طبیعی آن دانسته و آن را پذیرا باشیم. 

 

● اصول بهداشتی که در فعالیت‌های ورزشی باید رعایت گردند عبارتند از: 

▪ سعی کنید در هوای آزاد و بدون آلودگی ورزش نمائید. در صورتی‌که تمرینات ورزشی در مکان‌های سرپوشیده انجام می‌گیرد، تهویه هوای داخلی این‌گونه اماکن الزامی است. 

▪ هنگام ورزش از لباس‌های مناسب همان رشته ورزشی استفاده نمائید. هرگز با لباس‌های معمولی و روزانه خود به ورزش نپردازید. 

▪ در خرید کفش ورزشی توجه بیشتری نشان دهید و سعی کنید اندازه کفش را مناسب انتخاب نمائید تا پا در آن به‌راحتی قرار گیرد. کفش‌های بزرگتر یا کوچکتر از اندازه پا به هیچ عنوان توصیه نمی‌گردد. 

▪ سعی کنید هنگام ورزش از جوراب‌های نایلونی کمتر استفاده نمائید. استفاده از جوراب‌های نخی یا الیاف طبیعی مناسب‌تر است. 

▪ در هنگام ورزش کردن در زمین یا سالن‌ها دقیقاً به موانع و خطراتی که امکان دارد پیش بیاید توجه کنید و از برجستگی‌ها و با فرورفتگی‌های محیط بازی اطلاع داشته باشید و سعی کنید برای همنوعان و همبازی‌های خود خطری ایجاد نکنید. 

▪ هنگام استفاده از ابزار و وسایل ورزشی هوشیار باشید و چگونگی استفاده آن را بدانید تا از ورزش خود لذت ببرید. 

▪ سعی کنید ورزش و تمرینات را با توجه به فصل انجام دهید. اگر در فصل گرما هستید، ورزش‌ها و حرکات را سبک، ملایم و با فاصله انجام دهید و اگر در فصل سرما هستید، حرکات و تمرینات را پی‌درپی و به تندی انجام دهید. 

▪ از نوشیدن آب زیاد یا آشامیدنی‌های بسیار سرد در خلال ورزش بپرهیزید. 

▪ در فصل تابستان جهت استفاده از استخر و شنا، حتماً قبل از داخل آب شدن، دوش بگیرید تا بدن نسبت به آب سرد عادت نماید. 

▪ پس از فعالیت‌های ورزشی در معرض جریان هوای سرد قرار نگیرید زیرا احتمال ابتلاء به امراض مختلف من‌جمله بیماری‌های کلیوی همواره وجود دارد. 

▪ پس از ورزش، جهت نظافت بدن، دوش با آب گرم را فراموش ننمائید. ضمناً از حوه مخصوص به خود استفاده کنید. 

▪ سعی کنید پس از تمرین و بازی، لباس‌های ورزشی آغشته به عرق بدن، محیط مناسبی برای رشد قارچ‌های بیماری‌زائی است که در صورت استفاده مجدد از آنها می‌توانند انسان را مبتلا نمایند. 

▪ بهتر است فاصله مصرف غذا تا شروع تمرینات ورزشی، کم نباشد تا هضم و جذب موادغذائی انجام گرفته و خون به مقدار کافی در دسترس ماهیچه‌ها باشد. ضمناً از نیم ساعت مانده به تمرین تا یک ربع بعد از تمرین از صرف نوشیدنی خیلی سرد باید خودداری شود. 

▪ احساس خستگی و کوفتگی در پایان تمرین مخصوصاً در مسابقات ورزشی دست می‌دهد. در این حالت بدن کاملاً به حالت عادی برنگشته و آمادگی هضم معمولی غذا را ندارد و مدنی طول می‌کشد تا پس از فعالیت شدید، اشتها به‌وجود آید. بنابراین بعد از تمرینات و مسابقات، تنها موادغذائی مناسب، نوشیدنی مخصوصاً آب‌میوه است. 

▪ پیوسته اصول انسانی و احترام به دیگران را مدنظر داشته و همانند یک ورزشکار واقعی رفتار نمائید. 

 

انواع آسیبهای ورزشی :

ضرب دیدگی یا پیچ خوردگی از انواع دیگر آسیبهای شایع در ورزش است. این حالت پیچیدگی و کشش ماهیچه یا تاندون است که گاهی به پارگی آنها می انجامد. تاندونها بافتهای محکمی هستند که پیوند دهنده ماهیچه ها به استخوانها هستند. 

‌التهاب تاندون و یا التهاب یکی از محفظه های کوچک پر از مایعی که موجب حرکت روان تاندون بر روی استخوان میشوند در اثر تکرار بیش از حد حرکاتی که موجب وارد شدن فشار بر مفاصل میشوند به وجود می آید. 

 

● آسیبهای استخوانی 

شکستگی استخوان ۵ تا ۶% کل آسیبهای ورزشی را تشکیل میدهد. استخوانهای بازو و پا بیش از همه در معرض شکستگی قرار دارند. شکستگی ستون فقرات یا جمجمه در حین حرکات ورزشی بسیار نادر است. استخوانهای پا از ران تا کف آن بسیار مستعد شکستگی در اثر فشار هستند و زمانی رخ میدهند که ماهیچه ها دچار پیچیدگی شده یا در اثر انقباض بیش از حد موجب خم شدن و شکستن استخوان میشوند. این نوع شکستگی بخصوص در میان رقصندگان باله، دوندگان استقامت و افرادی که استخوانهای باریک دارند شایع است. ‌شکستگی ساق پا با دردناک شدن و تورم جلو، داخل و پشت ساق پا همراه است که در هنگام حرکت بسیار دردناک شده و درد آن مدام شدت پیدا میکند. این آسیب در اثر حرکات پر فشار یا کوبیدن های مداوم پا بر روی زمین در ورزشهایی چون ایروبیک، دو استقامت، بسکتبال و والیبال عارض میشود. آسیب دیدیگی مغزی خطرناکترین حالت آسیب دیدگی ها می باشد. 

 

● آسیبهای مغزی 

آسیبهای مغزی، دلیل اصلی صدمات منجر به مرگ در حرکات ورزشی است. ضربه مغزی ممکن است حتا با ضربه ای مختصر به سر ایجاد شود و به بیهوشی یا از دست دادن تعادل، هماهنگی حرکات، قوه ادراک، شنوایی، حافظه و بینایی منجر شود. 

● عوامل اصلی صدمات ورزشی شامل : 

▪ لوازم ورزشی که اشتباه به کار برده شده اند 

▪ سقوط 

▪ برخورد شدید دو بازیکن که بر اثر سرعت زیاد (مثلا در هاکی روی یخ) یا خشونت ذاتی ورزش (مانند راگبی) ایجاد میشود 

▪ آسیب دیدگی سطحی یا پارگی بخشهایی از بدن که به طور مداوم تحت فشار یا کشیدگی قرار گرفته اند .

● علائم این آسیبها عبارتند از : 

▪ لقی یا از جا درآمدن یک مفصل 

▪ تورم 

▪ ضعف 

 

● بررسی آسیب شناسی : 

علائمی که به طور مداوم موجب تشدید یا کاهش توانایی ورزشکار در بازی شده و گاهی هم دردناک نبوده و فقط با خستگی غیر معمول همراه هستند، باید توسط جراح ارتوپد مورد معاینه قرار گیرد. تشخیص به موقع از تبدیل شدن مشکلات کوچک به صدمات جدی و مشکلات طولانی جلوگیری میکند. یک جراح ارتوپد اشخاصی را که، از شرکت در ورزش به دلیل درد ناشی از آسیب شدید منع شده اند و قابلیت ورزشی آنها به دلیل مشکلات مزمن ناشی از یک آسیب ورزشی کم شده است . و کسانی که آسیب ورزشی در آنها موجب از شکل افتادگی بازو یا پا شده است را مورد نظر قرار می دهد. او با معاینه موضعی، پرسیدن سوالهایی در رابطه با چگونگی آسیب دیدگی و نوع علائمی که بیمار داشته است و همچنین با گرفتن عکسهایی با اشعه ایکس، استخوانها و بافت نرم آسیب دیده را بررسی میکند. اشخاصی که دچار ضربه مغزی شده اند باید فورا مورد معاینه قرار گیرند و تا زمان دریافت نتیجه نرمال تحت نظر باشند و تا این زمان هر ۵ دقیقه یک بار مورد معاینه قرار بگیرند. معاینات اصلی در هر ۵ دقیقه عبارتند از اندازه گیری هشیاری، تمرکز و حافظه کوتاه مدت فرد مصدوم. علائم دیگر تشخیص صدمه مغزی عبارتند از گیجی، سردرد، تهوع و مشکل بینایی. 

 

● شیوه های درمان : 

درمان صدمات مختصر بافت نرم معمولا شامل محکم بستن محل آسیب دیده با نوار کشی، کمپرس یخ و استراحت است. داروهای ضد التهاب خوراکی یا تزریقی برای تورم کیسه های مفصلی تجویز میشوند. 

برای تاندونهای آسیب دیده داروهای ضد التهاب همراه با ورزش مخصوص تجویز میشود. اگر تاندونی دچار پارگی شده باشد، برای درمان آن به عمل جراحی نیاز است. جراحیهای ارتوپدی برای پیچیدگیها یا ضرب دیدگیهای جدی توصیه میشوند. درمان این صدمات نه تنها شامل برطرف کردن درد و التهاب که شامل برگرداندن ورزشکار به حالت و تواناییهای اولیه او است. معمولا به ورزشکاران آسیب دیده توصیه میشود که تا بهبود کامل، فعالیتهای خود را محدود نمایند. پزشک آنها شاید تمرینهای خاصی را برای ورزشکاری که دچار آسیبهای متعدد شده است تجویز نماید اما صدمات جدی، ورزشکار را برای مدتی از انجام عملیات ورزشی محروم خواهد کرد. 

 

● پیشگیری : 

کودکانی که میخواهند در یک فعالیت ورزشی سازمان یافته شرکت کنند باید ابتدا توسط متخصص معاینه شوند و در باره نوع ورزشی که میخواهند انجام دهند با پزشک خود مشورت نمایند. پزشک متخصص باید، 

▪ هر گونه آسیب قبلی را با دقت معاینه کرده و اهمیت آنرا در ورزش مورد نظر بسنجد. 

▪ در صورت لزوم برای جلوگیری از رشد یا عدم رشد نامطلوب عضلات و استخوانهای کودک تمرینهای اضافه تجویز کند 

▪ به سیستم استخوان بندی و دستگاه گردش خون کودک توجه کند و قابلیت بدنی او را تایید یا رد کند 

همانطور که میبینید اگر پزشک بداند که ورزش مورد نظر شما چیست میتواند بگوید که کدام بخش بدن بیشتر در معرض فشار خواهد بود و برای جلوگیری از آسیبهای احتمالی توصیه هایی بکند .

 

● چند برنامه دیگر برای جلوگیری از آسیبهای ورزشی عبارتند از: 

▪ حفظ فرم صحیح و سلامت بدن 

▪ اطلاع و اطاعت از قوانینی که موجب تنظیم حرکات میشود 

▪ استراحت در هنگام خستگی، بیماری یا درد 

▪ عدم استفاده از نیرو بخشهای مصنوعی. این مواد ممکن است توانایی شما را در لحظه افزایش دهند اما در دراز مدت با خطر مرگ همراه هستند 

▪ مراقبت و استفاده صحیح از لوازم ورزشی 

▪ پوشیدن البسه مناسب و به کار بردن لوازم محافظ (مانند زانو بند و کلاه 

ایمنی)

آسیب دیدگی استخوان :

آسیب دیدگی استخوان از رایجترین مشکلات ورزشکاران می باشد. آسیبهای ورزشی در اثر ضربه های شدید یا کششهای متمادی و بیش از حد در حین انجام حرکات ورزشی به وجود می آیند. صدمات ورزشی میتوانند استخوانها یا بافت نرم (رباط، ماهیچه و تاندون) و یا هردو را دچار مشکل نمایند. برخلاف تصور بسیاری افراد، کودکان، با عکس العملهایی ناپخته، عدم توانایی در تشخیص و پرهیز از خطر و توانایی کم در ایجاد هماهنگی در حرکات، بسیار بیشتر از بزرگسالان در معرض آسیبهای ورزشی هستند. سالانه تعداد افراد بسیاری دچار صدمات ورزشی میشوند که نیمی از آنها با انجام معالجات خانگی و یا بدون رسیدگی خاص بهبود یافته و نیم دیگر به رسیدگی پزشکی نیاز پیدا میکنند. بر اساس محاسبات آماری در هر ۱۰۰۰ نفر، ۲۶ نفر به آسیبهای ورزشی دچار میشوند و بالاترین میزان این صدمات متوجه کودکان ۱۴-۵ سال است. در این آمارها بیشترین تعداد مصدومین را پسران ۱۷-۱۲ ساله تشکیل میدهند، که میزان این آسیبها از نظر تعداد نفرات صدمه دیده، در در هـر ورزشـی باید انتظار آسیب ها، جراحت ها و خطرات احتمالی آن را داشـتـه بـــاشید، به خصوص در ورزش های گـروهی. هـر ورزشـی کـه طـبـق آمــار در هر ۱۰۰۰ ساعت بیـش از ۵ آسـیـب داشته باشد، جزء ورزش های پرخطر با درصـد آسیـب بـالا به شـمار مـی رود. راگــبی و لاکروس با ۳۰ صـدمه در ۱۰۰۰ ساعت بالاترین حد هستند، درحالیکه بسکتبال و اسکواش هم با آمار ۱۴ صدمه در ۱۰۰۰ ساعت بازی های پرخطری بـحـساب می آیند. تعجب آور اسـت که بــدانید، دو، و ایروبیک هم با ۱۱ صدمه، زیاد از قافله ورزش های پرخطر عقب نیستند. آسیب های ورزشی انواع مختلف دارند، اما قسمت های ویژه ای از بدن هستند که بیش از سایر اعضاء در خطر صدمه خوردن هستند. در این مقاله متداول ترین صدمات و جراحت های ورزشی را به شما معرفی می کنیم و راه های جلوگیری و درمان آنها را نیز بیان می کنیم. 

▪ نکته: RICE مخفف استراحت، یخ گذاشتن، فشار و بالا نگاه داشتن می باشد که یکی از درمان های متداول برای آسیبهای ورزشی است. 

 

● ورم تاندون آشیل 

وقتی از تاندون پشت زنو—تاندون آشیل—زیاد استفاده شود، باعث درد و ورم در آن ناحیه خواهد شد. اگر درمان نشود، صدمه سخت تر شده تا حدی که دویدن را به کلی دشوار و غیرممکن می کند. این آسیب بیشتر در دونده ها و ورزشکارانی که با دویدن یا پریدن سروکار دارند اتفاق می افتد. 

▪ پیشگیری و درمان: دادن تمرین های کششی و قدرتی به عضلات و ماهیچه های ساق پا می تواند از بروز این آسیب جلوگیری کند. RICE و درمان هضد-تورمی و تقویت ماهیچه های ساق پا بهترین درمان های ممکن برای ای این عارضه هستند. تا برطرف نشدن کامل عارضه، ورزش را شروع نکنید چون باعث تشدید وضعیت خواهد شد. 

 

● ضربه ی مغزی 

این صدمه با خوردن ضربه به سر ایجاد می شود. علائم آن شامل سرگیجه، اختلالات بینایی، سردرد، ضعف حافظه، از دست دادن تعادل، سختی تمرکز، و حالت تهوع میباشد. این صدمه ضرورتاً همراه با بیهوشی نمی باشد. در ورزش های برخوردی مثل فوتبال، بوکس و هاکی این عارضه بیشتر اتفاق می افتد. البته در ورزش هایی مثل اسکی و ژیمناستیک هم زیاد رخ می دهد. با اینکه اکثر افراد پس از چند هفته به حالت عادی برمی گردند، اما ضربه ی مغزی در خیلی افراد به آسیب های جدی می انجامد. 

▪ پیشگیری و درمان: بهترین راه پیشگیری از ضربه مغزی، اجتناب از ورزش های برخوردی است. اما برای اکثر افراد این راه حل مناسبی به نظر نمی رسد. برای درمان این عارضه استراحت بهترین روش است. اگر سردرد داشتید، می توانید از قرص های مسکن استامینوفن استفاده کنید. بنابر شدت ضربه ی وارده، باید از چند ساعت گرفته تا چند ماه از انجام دوباره ی ورزش های برخوردی اجتناب کنید. 

 

● کشیدگی ماهیچه های ران 

این عارضه زمانی اتفاق می افتد که هنگام دویدن در ورزش هایی مثل فوتبال و والیبال، یکدفعه تغییر جهت بدهید. علائم آن شامل درد عمیق، ورم و گاهی کبودی داخل ران می باشد. 

▪ پیشگیری و درمان: بهترین راه پیشگیری از بروز این عارضه، انجام تمرینات کششی قبل از ورزش است. بهتر است که شدت ورزش را تدریجاً بالا ببرید تا احتمال بروز این وضعیت کمتر شود. RICE و درمان های ضد-تورمی بهترین روش های درمانی برای این آسیب می باشد. از انجام فعالیت های شدید، یک یا دو هفته پس از بروز عارضه جداً خودداری کنید. پس از بروز عارضه، در محل آسیب دیده یخ بگذارید تا التیام یابد، پس از آن می توانید ماهیچه ها را کشیده و تقویت کنید. 

 

● درد و ورم ساق پا 

این عارضه بیشتر برای افرادی اتفاق می افتد که عادت به تحرک و ورزش ندارند. بالا بردن ناگهانی فشار و شدت تمرینات، پوشیدن کفشهای کهنه و دویدن و پریدن روی زمینهای خیلی سخت نیز ممکن است باعث بروز این عارضه شود. 

▪ پیشگیری و درمان: پوشیدن کفش مناسب، انجام حرکات کششی قبل از ورزش و بالا نبردن ناگهانی شدت ورزش، بهترین راه های جلوگیری از بروز این وضعیت هستند. یخ گذاشتن، انجام حرکات کششی و درمان های ضد-تورمی، بهترین راه های درمانی می باشند. 

 

● درد پایین کمر 

اگرچه این عارضه بیشتر در افراد چاق و کم تحرک اتفاق می افتد، اما ممکن است برای دونده ها، دوچرخه سواران، گلف و تنیس بازان نیز پیش بیاید. مهمترین عامل ایجاد این عارضه، انجام غلط و نادرست حرکات کششی است. 

▪ پیشگیری و درمان: اگرچه بیشتر انواع این عارضه قابل پیشگیری نیستند، اما انجام صحیح حرکات کششی قبل از ورزش و گرم کردن درست بدن، احتمال وقوع آن را کاهش می دهد. راه های درمانی پیشنهادی RICE، دارو های ضد-تورمی و کشش عضلات است. 

 

شما هم می توانید در مورد این فایل نظر دهید.