آرتریت عفونی     

شرح بیماری 

علایم‌ عفونت‌ مفصلی‌ 

علل‌ 

عوارض‌ احتمالی‌ 

تشخیص‌ 

درمان‌ شامل‌

آرتریت مرتبط با پسوریازیس 

پسوریازیس

آرتریت‌ مرتبط‌ با پسوریازیس‌ 

علل‌

عواقب‌ مورد انتظار 

تشخیص و درمان 

‌هدف‌ درمانی‌ عبارتست از

آرتریت روماتوئید

• نشانه ها و علائم

•علت

عوامل خطر

چه وقت باید به پزشک مراجعه کنیم

•تشخیص

• درمان

• داروها

تأثیر ورزش در التهاب مفاصل ( آرتریت)

* فعالیتهای ورزشی برای آرتریت :

* حرکات چرخشی در عضلات تاکننده 

* حرکات ایروبیک برای آرتریت 

 

آرتریت روماتویید كودكان

علایم شایع

علل

پیشگیری

اصول كلی

رژیم غذایی

شرایط کودکان ـ آرتریت (ورم مفاصل)

آرتریت عفونی یا چرکی

آرتریت آلرژیک

آرتریت ویروسی

آرتریت سرخجه

علائم و نشانه‌ها

مراقبت خانگی

موارد احتیاط

بخورنخورهای آرتریت

امگا ۳ علیه التهاب 

خطر چربی‌های اشباع و ترانس 

اهمیت ویتامینD 

خدمات میوه‌ها و سبزی‌ها 

شرحی درباره مكمل‌ها 

 

 

 

 

آرتریت عفونی     

شرح بیماری 

آرتریت‌ عفونی‌ (چرکی) عبارت‌ است از‌ التهاب‌ در یک‌ مفصل ناشی‌ از عفونت ‌مفصل. هر مفصلی‌ می‌تواند درگیر شود، اما این‌ بیماری‌ در مفاصل‌ بزرگتر مثل‌ مفصل‌ ران‌، یا آن‌ دسته‌ از مفاصلی‌ که‌ در معرض‌ ضربه‌ قرار دارند مثل‌ زانو یا مفاصل‌ موجود در دست‌، شایع‌تر است‌. 

 

علایم‌ عفونت‌ مفصلی‌

تب(گاهی‌ تب‌ بالا است‌) و لرز 

قرمزی‌، تورم‌، درد (اغلب‌ ضرباندار) مفصل‌ و درد به‌ هنگام‌ لمس‌ مفصل‌. درد گاهی‌ به‌ سایر مفاصل‌ انتشار می‌یابد و با حرکت‌ بدتر می‌شود. 

درد در باسن‌، ران‌ یا کشاله‌ ران‌ (گاهی‌) 

خستگی‌، سردرد، درد عضلانی و عرق‌ ریزش‌ هم ممکن است دیده شود. 

 

علل‌ 

واردشدن‌ میکرب‌ به‌ مفصل‌، معمولاً باکتریها ( استرپتوکک، استافیلوکک، گنوکک (عامل‌ سوزاک‌) ، هموفیلوس، یا باسیل‌ سل) یا قارچها. میکروبها از منشاءهای‌ مختلف‌ وارد مفصل‌ می‌شوند: عفونت‌ در مکانی‌ دیگر در بدن‌، مثلاً در مورد سوزاک‌ و بیماری‌ سل عفونت در جوار مفصل‌، مثل‌ جوشهای‌ چرکی‌ روی‌ پوست،‌ سلولیت، عفونت‌ استخوانی و صدمه‌ به‌ مفصل‌، مثل‌ زخم‌ با اجسام‌ سوراخ‌کننده‌، یا سائیدگی‌ پوست‌ روی‌ مفصل‌ 

سن‌ بالاتر از 60 سال، بروز یک‌ بیماری‌ که‌ مقاومت‌ بدن‌ را کم‌ کرده‌ است‌، وجود مرض‌ قند (دیابت)، آرتریت روماتوئید، استفاده‌ از داروهای‌ سرکوب‌کننده‌ ایمنی‌، عمل‌ جراحی‌ روی‌ مفصل‌، تزریق‌ داخل‌ مفصل‌، مصرف‌ الکل، مصرف‌ داروهای‌ روان‌گردان‌، به‌ خصوص‌ انواع‌ تزریقی‌ آنها، بهداشت‌ پایین‌، وجود مفصل‌ مصنوعی و عفونت‌های‌ منتقله‌ از راه‌ جنسی از عوامل افزایش دهنده خطر بروز بیماری هستند. 

استفاده‌ از آسپرین و سایر داروهای‌ ضدالتهابی‌ غیراستروییدی‌ برای‌ سایر بیماریها ممکن‌ است‌ علایم‌ التهاب‌ مفصل‌ را سرکوب‌ کند و تشخیص‌ را به‌ تعویق‌ بیاندازد. 

 

عوارض‌ احتمالی‌ 

معمولاً با تشخیص‌ و درمان‌ زودهنگام‌ بهبود می‌یابد. البته‌ بهبود کامل‌ هفته‌ها یا ماه‌ها به‌ طول‌ می‌انجامد. تأخیر در درمان‌ ممکن‌ است‌ موجب‌ آسیب و تخریب‌ مفصل‌ و از بین‌ رفتن‌ حرکات‌ آن‌ و یا معلولیت‌ دایمی‌ مفصل‌ شود، که‌ حتی‌ نهایتاً ممکن‌ است‌ به‌ تعویض‌ مفصل‌ هم‌ بیانجامد. تأخیر در درمان‌ همچنین ممکن است باعث عفونت‌ خون شود. 

 

تشخیص‌ اشتباهی‌ به‌ عنوان‌ نقرس‌ یا یک‌ بیماری‌ غیرعفونی‌ دیگر، که‌ باعث‌ به‌ تأخیر افتادن‌ استفاده‌ از آنتی‌بیوتیک می‌شود باعث تخریب‌ مفصل‌ و عوارض بعدی می‌شود. 

 

تشخیص‌ 

‌تشخیص بیماری با آزمایشات: شمارش‌ سلولهای‌ خون‌، کشت‌ خون‌ و کشت‌ مایع‌ مفصل‌ عفونی‌ شده، و عکس‌برداری‌ از مفصل (رادیوگرافی) انجام می‌گیرد. 

درمان‌ ‌ 

درمان‌ شامل‌: 

استفاده‌ از آنتی‌بیوتیک داخل‌ وریدی‌ است‌. سیر بهبودی‌ با کشت‌های‌ متوالی‌ از مفصل‌ پیگیری‌ می‌شود. 

بستری‌ شدن‌ و استراحت‌ کامل. امکان‌ دارد استفاده‌ از آتل‌ یا گچ‌ برای‌ استراحت‌ کامل‌ مفصل‌ ضروری‌ باشد. توجه‌ کنید که‌ حرکت‌ مفصل‌ باعث‌ به‌ تعویق‌ افتادن‌ بهبود می‌شود. 

 

داروهای‌ ضددرد مخدری‌ به‌ طور کوتاه‌مدت‌ برای‌ رفع‌ درد استفاده می‌شود. 

جراحی‌ برای‌ تخلیه‌ مایع‌ مفصلی‌ عفونی‌ شده‌ یا خارج‌ نمودن‌ جسم‌ خارجی‌ وارد شده‌ به‌ مفصل‌ در اثر ضربه‌ 

 

فیزیوتراپی پس‌ از بهبود، برای‌ به‌ دست‌ آوردن‌ مجدداً توانایی‌های‌ کامل‌ مفصل.‌ پس‌ از بهبودی‌، برای‌ بازگرداندن‌ کامل‌ کار مفصل‌ نیاز به‌ فیزیوتراپی‌ وجود دارد. امکان‌ دارد پس‌ از درمان‌، از تمرینات‌ مخصوص‌ جهت‌ بازگرداندن‌ حرکت‌ مفصل‌ استفاده‌ شود.

 

 

آرتریت مرتبط با پسوریازیس 

   

حدود ۳۰ درصد از بیماران مبتلا به پسوریازیس، دچار درد و التهاب مفاصل نیز هستند که به آن آرتریت‌ مرتبط‌ با پسوریازیس‌ می‌گویند. و در ۵ درصد بیماران شدت التهاب به حدى است که باعث ناتوانى بیمار مى‌شود. در بعضى از افراد، وقتى که شدت گرفتارى پوست خیلى زیاد است، شدت گرفتارى مفاصل هم افزایش مى‌یابد. گاهى با بهبود ضایعات پوستى، از شدت درد مفاصل هم کاسته مى‌شود.

 

پسوریازیس 

پسوریازیس یک بیمارى مزمن پوستى همراه‌ پوسته‌ریزی ‌است که نام آن از کلمه‌اى یونانى به معنى «خارش» گرفته شده است. این‌ عارضه‌ پوست‌ سر، آرنج‌ها، زانوها، قفسه‌ سینه‌، پشت‌، بازوها، ساق‌ها، انگشتان‌ دست‌ و پا و چین‌ بین‌ باسن‌ را درگیر می‌کند.در این بیمارى ناحیه‌اى از پوست ملتهب شده و به صورت برجسته، قرمز و خارش‌دار در مى‌آید و روى آن نیز پوسته‌هاى نقره‌اى رنگ دیده مى‌شود. البته همیشه لزوماً خارش‌دار نمی‌باشد. 

 

آرتریت‌ مرتبط‌ با پسوریازیس‌ 

آرتریت‌ مرتبط‌ با پسوریازیس‌ التهاب‌ مفاصل‌ مجاور ضایعات‌ پوستی‌ و ناخنی‌ پسوریازیس می‌باشد. هر یک‌ از مفاصل‌ بدن‌ ممکن‌ است‌ درگیر شوند، ولی‌ عمدتاً مفاصل‌ انگشتان‌ و مهره‌های‌ کمری‌ و گردنی‌ مبتلا می‌شوند. این‌ اختلال‌ معمولاً خفیف‌ بوده‌ و بیشتر بین‌ سنین‌ 35-30 سال‌ شروع‌ شده‌ و در سراسر زندگی‌ به‌ طور متناوب‌ ادامه‌ می‌یابد. 

علایم‌ شایع‌ 

درد، تورم‌، محدودیت‌ حرکت‌، احساس‌ درد هنگام‌ لمس‌ و گرمی‌ مفاصل‌ مبتلا 

پوسته‌ریزی‌ پوست‌ 

ناخن‌های‌ چاله‌دار، برجسته‌ و زرد رنگ‌ 

خستگی‌ و تب‌ (گاهی‌) 

علل‌ 

 

عواقب‌ مورد انتظار 

این‌ اختلال‌ در حال‌ حاضر غیر قابل‌ علاج‌ محسوب‌ می‌گردد. مشخصه‌ این‌ بیماری‌ دوره‌های‌ مکرر فروکش‌ و شعله‌ور شدن‌ به‌ طور حاد است‌. البته‌ علایم‌ بیماری‌ با درمان‌ قابل‌ تسکین‌ یا کنترل‌ بوده‌ و موارد معدودی‌ از بهبود خودبه‌خود بیماری‌ گزارش‌ شده‌ است‌. تحقیقات‌ علمی‌ درباره‌ علل‌ و درمان‌ این‌ بیماری‌ ادامه‌ داشته‌ و این‌ امید وجود دارد که‌ درمان‌هایی‌ مؤثرتر و در نهایت‌ علاج‌بخش‌ عرضه‌ گردد. به‌ ندرت ‌پیشرفت‌ به‌ سوی‌ آرتریت‌ مزمن‌ و ناتوانی‌ شدید در حرکت‌ ممکن‌ است‌ رخ‌ دهد. 

تشخیص و درمان 

بررسیهای‌ تشخیصی‌ ممکن‌ است‌ شامل‌ آزمایشهای‌ خون از نظر عامل‌ روماتوئید و پادتن‌های‌ ضد هسته‌ (ANA) ، و رادیوگرافی مفاصل‌ باشد. 

 

‌هدف‌ درمانی‌ عبارتست از: 

کنترل‌ ضایعات‌ پوستی‌ و التهاب‌ مفصلی‌ 

بی‌حرکت‌ کردن‌ مفاصل‌ مبتلا، با آتل‌ ممکن‌ است‌ انجام‌ شود. 

 

برای‌ تخفیف‌ درد مفصلی‌ از گرم‌ کردن‌ مفصل‌ استفاده‌ کنید. برای‌ این‌ منظور استفاده‌ از آب‌ داغ‌، جریان‌های‌ گردابی‌، لامپ‌های‌ گرمایی‌، امواج‌ ماوراء صورت‌ یا دیاترمی‌ همگی‌ مؤثرند. 

 

برنامه‌ریزی‌ دوره‌های‌ منظم‌ آفتاب‌ گرفتن‌ در حد متوسط‌ کمک‌ کننده‌ است‌. سعی‌ کنید در زمان ابتلا به این بیماری های‌ بیرون‌ از خانه‌ در تماس‌ با آفتاب‌ را افزایش‌ دهید. اگر گرم‌ کردن‌ مفاصل‌ باعث‌ تسکین‌ درد نشد، کمپرس‌ سرد را امتحان‌ کنید. 

اشعه‌ درمانی‌ PUVA (تاباندن‌ اشعه ماوراءبنفش‌ پر شدت‌ پس‌ از تجویز داروی‌ پسورانی‌) برای‌ ضایعات‌ پوستی‌ مؤثر است‌. 

 

برای‌ ناراحتی‌ خفیف‌، استفاده‌ از داروهای‌ بدون‌ نسخه‌ نظیر آسپیرین ممکن‌ است‌ کافی‌ باشد. 

در موارد شدید برای‌ کاهش‌ التهاب‌ مفصلی‌ از داروهای‌ ضدالتهابی‌ غیراستروییدی‌، تزریق‌ کورتون به‌ داخل‌ مفاصل‌ مبتلا (گاهی‌) و داروهای‌ سرکوبگر دستگاه‌ ایمنی‌ نظیر متوترکسات‌ ممکن‌ است‌ استفاده‌ شود.

 

آرتریت روماتوئید

میلیون ها تن از مردم، گرفتار دردهاى آزاردهنده و محدودیت هاى فیزیکى ناشى از بیش از یکصد شکل التهاب مفاصل (آرتریت)  هستند. آرتریت روماتوئید از جمله ناتوان کننده ترین اشکال این بیمارى است، که موجب درد و تیرکشیدن مفاصل و سرانجام تغییر شکل آن مى شود. گاه، این علائم، حتى ساده ترین فعالیت ها - مانند باز کردن در بطرى، یا قدم زدن معمولى- را مشکل مى سازند.

برخلاف آرتروز (استئوآرتریت)، که حاصل از بین رفتن مفاصل است، آرتریت روماتوئید یک بیمارى التهابى است. علت دقیق آرتریت روماتوئید معلوم نیست، ولى باور عمومى بر این است که حاصل و نتیجه حمله سیستم ایمنى بدن به بافتى است که مفاصل را مى پوشاند.

آرتریت روماتوئید در خانم ها دو تا سه بار شایع تر از مردان است، و عموماً در سنین ۲۰ تا ۵۰ سالگى بروز مى کند. با این حال، آرتریت روماتوئید مى تواند کودکان کم سن وسال و افراد مسن تر از ۵۰ سال را نیز گرفتار کند.

هیچ راه علاجى براى آرتریت روماتوئید وجود ندارد. ولى با درمان مناسب، برنامه  درازمدت براى محافظت از مفاصل، و تغییر شیوه زندگى، بیماران مى توانند، با وجود ابتلا به این بیمارى، زندگى طولانى و پربارى داشته باشند.

• نشانه ها و علائم

با گذشت زمان، نشانه ها و علائم آرتریت روماتوئید مى آیند و مى روند. اینها عبارتند از:

- درد و تورم مفاصل، به ویژه مفاصل کوچک دست ها و پاها

- درد یا سفتى عمومى مفاصل و عضلات، به ویژه پس از خواب یا در پى مدتى بى حرکتى و استراحت

- کاهش حرکت مفاصل مبتلا

- کاهش قدرت عضلات چسبیده به مفاصل مبتلا

- احساس خستگى، که مى تواند در زمان عود و تشدید بیمارى، بسیار شدید باشد.

- تب پایین

- تغییر شکل مفاصل با گذشت زمان

- احساس کسالت عمومى

آرتریت روماتوئید، معمولاً، هم زمان مشکلاتى در چندین مفصل ایجاد مى کند. در ابتدا، مفاصل مچ ها، دست ها و زانوان بیشتر از مفاصل دیگر گرفتار مى شوند. با پیشرفت بیمارى، شانه ها، آرنج ها، باسن، و گردن گرفتار مى شوند. به طور کلى، بیمارى هم زمان (به عنوان مثال، گرفتارى هم زمان مفاصل کوچک دست و انگشتان) دو طرف بدن را گرفتار مى سازد.

گاه توده هاى کوچکى، در نواحى تحت فشار در زیر پوست - مثلاً، در آرنج ها، دست ها، پا ها، و تاندون هاى آشیل (در پشت هردو پا)- تشکیل مى شوند. اما، این توده هاى کوچک (موسوم به ندول هاى روماتوئید) در هر کجاى دیگر بدن (از جمله زیر پوست سر، زانوان یا حتى ریه ها)، نیز مى توانند تشکیل شوند. این ندول ها، اندازه هاى متفاوتى دارند - از اندازه یک نخود گرفته تا به بزرگى یک عدد گردو. معمولاً، این ندول ها دردناک نیستند.

برخلاف استئوآرتریت، که تنها استخوان ها و مفاصل را گرفتار مى سازد، آرتریت روماتوئید، اغلب مى تواند موجب بیمارى مزمنى شده، و شدت بیمارى نیز در طول زمان متغیر است. در لابه لاى دوره هاى تشدید بیمارى، شاهد دوره هاى تخفیف و از میان رفتن تورم، درد، اشکالات خواب و ضعف عمومى نیز هستیم.

•علت

آرتریت روماتوئید، مانند تمام انواع دیگر آرتریت ها، ضایعه اى التهابى در مفاصل به شمار مى رود. در این بیمارى، پرده نازکى که روى مفاصل متحرک را پوشانده (موسوم به سینوویوم) دچار التهاب شده، و گلبول هاى سفید (که کار اصلى شان حمله به مهاجمین ناخواسته، مانند باکترى ها و ویروس ها است) از خون بدان هجوم مى آورند.

حاصل این تهاجم، آزاد شدن پروتئین هایى است که با گذشت ماه ها و سال ها موجب ضخیم تر شدن سینوویوم مى شوند. به علاوه، این پروتئین ها به غضروف، استخوان، تاندون ها و لیگامان ها (این دو، رشته هاى ضخیم و بسیار محکمى هستند، که عضلات و استخوان ها را به یکدیگر پیوند مى دهند) آسیب رسانده، به مرور شکل و ماهیت مفاصل را دگرگون مى سازند. حاصل تمام این تحولات تخریب مفصل است.

برخى از پژوهشگران بر این گمان اند در کسانى که از نظر ارثى زمینه مساعدى براى ابتلا به آرتریت روماتوئید دارند، بیمارى با یک عفونت (ویروسى یا باکتریال) آغاز مى شود. ذکر این نکته نیز لازم به نظر مى رسد که، کسانى که ژن هاى خاصى را به ارث مى برند، لزوماً به این بیمارى مبتلا نمى شوند. با این حال، این افراد بیشتر از دیگران گرفتار بیمارى شده، و شدت بیمارى نیز در آنها بیشتر است.

•عوامل خطر

علت (یا علل) آرتریت روماتوئید دقیقاً مشخص نیست، ولى این عوامل خطر را مى توان برشمرد:

- سن بالا؛ ولى، پس از ۸۰ سالگى، در خانم ها، از تعداد موارد ابتلا به بیمارى کاسته مى شود.

- جنسیت (خانم ها بیشتر در معرض ابتلا به بیمارى هستند).

- ابتلا به هرگونه عفونت (احتمالاً ویروسى یا باکتریال) در کسانى که زمینه مساعدى دارند.

 

شما هم می توانید در مورد این فایل نظر دهید.