موضوع:سیری در زندکی بانو بزرگ اسلام حضرت فاطمه زهرا (س)

اين فايل يا فرمت ورد و آماده پرينت مي باشد.

فهرست
مقدمه:    2
خلقت نوراني    9
«فاطمه مظهر اجلال خدا جل خدا»    10
خديجه بانوي مستقل    13
بانوي فداكار    15
مادر فاطمه (ع)    16
نخستين كانون اسلامي    17
دستور آسماني    17
دوران آبستني    18
ولادت فاطمه (ع)    19
تاريخ تولد    20
آرزوي پيامبر (ص) و خديجه    20
كـوثـر    23
نامهاي زهراي اطهر (ع)    24
وصف جمال فاطمه (عليها السلام)    25
فضايل بانوي دو سرا    26
الليله فاطمه و القدر الله    27
شير مادر    31
دوران شيرخوارگي و كودكي    32
مرگ مادر    34
ناگفته نماند:    35
علي و زهرا (عليهما السلام)    39
1- زناشويي علي و زهرا (عليهما السلام):    39
زندگاني علي و زهرا } عليهما السلام {    48
جنگ و جهاد    51
(( شركت حضرت زهرا عليها السلام در جنگ ))    51
حجاب و پوشش فاطمه ( عليها السلام)    51
«پرهيز از نامحرمان»    51
«در اوج عفت و حجاب»    52
خدا شناسي  فاطمه (ع)    52
«خدا گرايي فاطمه (ع )»    52
«وفات رحمت عالميان»    53
«ماجراي سياسي فدك»    55
سراي غم    62
«بيت الاحزان»    62
به نام خداوند بخشندة مهربان    66
در ماتم زهرا (ع)    67
فهرست منابع    74

«انما يريد الله ليذهب عنكم الرجس اهل البيت و يطهر كم تطهيرا»
منظومه محنت زهرا و آل او
دوشيزگان پرده نشين حريم قدس
        بر خاطر كواكب ازهر نوشته‌اند
نام بتول بر سر معجر نوشته‌اند

 درود برون از شمارش بر خاتم پيامبران كه با ارائه رسالتش دين خدا را استواري بخشيد و بشر را به راه راست رهنمون شد و با وانهادن قرآن و عترت پاك، چراغ شريعت را تا قيام قيامت بيافروخت. و سلام بر گرامي دخت پيامبر، محبوبه داور، همسر حيدر، فاطمه زهرا باد.
صدايي از آن دور دور، از آن دور دور، مي آيد، كم قوت است اما نافذ، تيز رو، به نشانه دل، دلهاي گشاده بر صفا، دلهاي اهل، اهل حق، اهل ولايت. اين صدا، صداي بانوي بزرگ عالم است و گوش، گوش اين خدمتگزاران ديانت. كه مجموعه اي چنين لطيف را پس از بسيار رنج فراهم داشتن. چه رنجي؟ و چرا؟
كوشيدند ناجوانمرداني كه معاصر آن بانو بودند (و يا پس از آن با همان ناجوانمردي، بلكه سخت تر و ريا كارانه تر) كه اين صدا را در گلو، و سپس در يادها و خاطره ها خاموش و بي اثر گردانند. گرچه بسياري را توانستند، اما خداوند عزيز، آنچه را «نمونه آن بسيار» و «پرتوي از آن خرمن روشني» بود، به عنايت بر ما نگاه داشت «همه شكر گزاريم.» و گويا كه اين صدا مستقيم هم آمده است كه چنين صراحت دارد و چنين تأثير مي گذارد. خوبست كه سابقه اين امر را ميان شيفتگان حق، ياد آوريم تا اميد بخش دلها باشد. مردي زنده از «ديار طوس» مي شنود صداي رسول خدا را، از وراي قرنها، از وراي كوهها و دره ها و حصارها، حتي از وراي حجاب هاي تاريخ ما و تاريخ همه حق دوستان كه؛ تو گويي دو گوشم بر آواي اوست؛ دو گوش من. همين گوشها كه در پي گوش دل به انتظار؛ حاضر نشسته است، و با هدايت فطري دل مي تواند دريابد حق را، برگزيند حق را، فروگيرد از هر وارده اي؛ حق را كه «شرع داخل» را «عقل درون» را «رسول باطن» را در كنار، و بلكه بر سر ناظر دارد. به همين لحاظ يقين مي كند بر حق دريافته و گزيده اش، گويد: درست اين سخن، گفت پيغمبر است، يعني ترديد ندارم، بر يقين كامل هستم، خود شنيده ام و خود دريافته ام و مستقيم از گوينده صادق آن، اين من، و اين گوش دل من «ما كذب الفواد ماراي» مي‌بيند رسول را در مي يابد كلام او را، فرا مي گيرد آن را، به گوش، به جان، به دل، و به عمق دل مي سپارد. حجابهاي حوادث، بدور، غبار سياستها، بدور، القاآت بد نظران بدور.
اين چه كلامي است كه اگر طالب خود را بيدار و حاضر بيند، در هر زمان، در هر جا، خود را به او رساند؟ اين كلام برهاني است، اين كلام زنده است. چشم و شامه نيز همين توان دريافت را به لطف خدا دارند. اويس را در بيابان، صورت پيامبر، به ديده آمد كه زخم خورده است، بي هيچ تامل كه (حكايت از يقين او در رؤيت بود) سنگ برگرفت، و حواله پشيماني خود كرد، تا شرط وفا و همدردي و همدلي را گزارده باشد.
پيامبر نيز بوقتي، در معبر كه به سوي خدا مي رفت، بوي اويس را شنيد و فرمود: «اشم رائحه الرحمن من جانب اليمن» و بسياري از مومنان مكتب ما، چنين؛ واقعه؛ را داشته اند كه مي گفتند: برمشامم مي رسد هر لحظه بوي كربلا و آنقدر مكتب ما از اين وقايع دارد كه يقين را پاي، محكم تر مي كند، و عنايت خدا را در هدايت از منع ها و حصارها و پرده ها و… فراتر و برتر، رسا و نافذ مي نمايد، تا حجت بر همه، بالغ باشد و آنچه دل را روشنگر است و راهنما، به اهل آن برسد كه: هوالهادي……. فاما الذين امنوا فيعلمون انه الحق من ربهم. تو دليل مي طلبي كه واسطه باشد، از عالم حس تو را به مفهوم و با وساطتي ديگر به معني و معقول برساند. از چنان وجودي برايد، نقل آنچه فراتر از خيال و قياس و گمان و وهم است.