فهرست مطالب

مقدمه ۵

مصاحبة بالینی : شرح حال روانپزشکی و وضعیت روانی ۵

علائم و نشانه های بالینی و روانپزشکی ۵

تشخیص و طبقه بندی در روانپزشکی ۶

دمانس و اختلالات روانی ناشی از اختلال طبی عمومی ۶

جنبه های عصبی – روانپزشکی HIV و AIDS 7

اختلالات وابسته به الکل ۸

سایر اختلالات وابسته به مواد ۹

اسکیز و فرنی ۱۰

ارزیابی بیماری مبتلا به اختلال روانی ۱۰

مصاحبه با بیمار ۱۰

بیمار دارای رفتار تهاجمی ۱۱

بیمار مبتلا به اختلال افسردگی ۱۳

شرح حال در روانپزشکی ۱۴

صرع Epilepsy 15

تشخیص ۱۵

اختلالات خلقی ۱۶

اختلال افسردگی اساسی ۱۶

اپیدمیولوژی ۱۶

عوامل روانی اجتماعی ۱۷

علائم و نشانه های بالینی ۱۷

تشخیص ۱۹

اختلال افسردگی با الگوی فصلی ۱۹

اختلال افسردگی با شروع پس از زایمان ۱۹

اختلالات تطابقی ۲۰

خودکشی ۲۲

ایپدیمولوژی ۲۲

کند ذهنی ۲۳

اختلال فلج خواب ( Sleep paralgsis ) 24

کابوس ( Nightmare ) 24

اختلال وحشت خواب ( Disorder Sleep Terror ) 25

صبحت کردن در خواب ( Sleep Talking ) یا ( Somboloqeey ) 25

راه رفتن در خواب ( Sleep Walking ) یا ( Somnambalism ) 25

بی خوابی ( Insomnia ) 26

سوگ ۲۶

 

مقدمه :

مصاحبة باليني : شرح حال روانپزشكي و وضعيت رواني 

معاينة روانپزشكي از دو جزء تشكيل يافته است : ( 1 ) شرح حال ، كه سير بيماري هاي فعلي و قبلي را شرح داده و اطلاعات شخصي و خانوادگي را به دست مي دهد و معاينه وضعيت رواني ، كه ارزيابي رسمي تفكر ، خلق و رفتار فعلي بيمار است . خلاصه زير مدلي براي چگونگي سازماندهي معمول اين اطلاعات است . همه عناوين بايد مورد توجه قرار گيرند اما نيازي به رعايت سفت و سخت آنها نيست . 

علائم و نشانه هاي باليني و روانپزشكي : 

روانپزشكان توانائي كشف شرايط رواني را به چند دليل مي آموزند : گذاشتن تشخيص دقيق ، انجام درمان مؤثر ، ارائه پيش آگهي قابل اعتماد ، تحليل مسائل روانپزشكي حتي الامكان بطور كامل ، و برقراري ارتباط مفيد با ساير متخصصين . براي رسيدن به اين اهداف ، آن ها بايد در زبان روانپزشكي تبحر پيدا كنند : بايد شناخت و تعريف علائم و نشانه هاي رفتاري و هيجاني را بياموزند و در مشاهده دقيق و توصيف واضح پديده هاي رواني روانپزشكي مسلط گردند.

 بسيار از علائم و نشانه هاي روانپزشكي ريشه در رفتار طبيعي دارند و مي توان آن ها را به عنوان نقاط متفاوتي روي طيفي از بهنجاري تا بيمار گونگي تصور نمود . 

تشخيص و طبقه بندي در روانپزشكي : 

سيستم هاي طبقه بندي تشخيص هاي روانپزشكي چندين هدف دارند : (1) تفكيك يك تشخيص روانپزشكي از ديگري ، به طوري كه پزشك مؤثرترين درمان را پيشنهاد كند ؛ (2) ارائه زباني مشترك بين اهل فن بهداشت رواني ؛ (3) جستجوي علل اختلالات رواني كه هنوز نامعلوم هستند . دو طبقه بندي بسيار مهم روانپزشكي عبارتند از : راهنماي تشخيص و آماري اختلالات رواني ( DSM) ، كه در ايالات متحده مورد استفاده قرار مي گيرند ، و طبقه بندي آماري بين المللي بيماري هاي و مسائل بهداشتي وابسته (ICD) ، كه در اروپا كاربرد دارد . هر سيستم از برخي جهات با هم فرق دارند ، اما كاملاً مشابه هستند . طبقه بندي مورد استفاده در اين كتاب بر متن بازنگري شده چهارمين وير است (DSM-IV-TR) DSM است كه در سال 2000 توسط انجمن روانپزشكي آمريكا به چاپ رسيده است .

دمانس و اختلالات رواني ناشي از اختلال طبي عمومي : 

اختلالات شناختي با تخريب قابل ملاحظه در كاركردهائي نظير حافظه ، قضاوت ، زبان و توجه مشخص است . اين تخريب نشان دهنده تغيير از خط پايه است ، دليريوم با اختلال در هشياري و بروز علائم در يك دورة زماني كوتاه مشخص است . دمانس با تخريب شناختي كلي ، از جمله نقص هاي حافظه ، عليرغم سطح بهنجار هشياري و بيداري مشخص مي باشد. 

اختلالات نسياتي با كاهش حافظه بدون تخريب شناختي ديگر مشخص هستند . اختلالات رواني ناشي از اختلال كلي طبي يك عده علائم رواني تعريف مي شوند كه مستقيماً از اختلال طبي يا نورولوژيك ناشي مي شوند ( مثل افسردگي ناشي از تومر لوب پيشاني ). اختلالات شناختي نيز ممكن است از مسائلي نظير ضربه ، اختلال سوء مصرف مواد ، سموم يا داروها ناشي شوند . اين اختلالات مي تواند توأم باشند ( مثل دليريوم حاد كه دمانس ديرپا را پيچيده تر مي سازد ) . 

 

شما هم می توانید در مورد این فایل نظر دهید.